Je bent okay met zelf, hebt jezelf lief en je voelt (en innerlijk weet je) dat er een nieuw begin, een nieuwe ‘era’, voor jou als menselijke ziel is aangebroken. Wat zich ook weer kan vertalen in een bijkomende sprong die de initiatie zal versterken.

Ja, ja… bla bla zal je nu wellicht kunnen denken. Dat is okay hoor. Als je mij een aantal jaren geleden had verteld over initiatie had ik vast in Keulen de klokken horen luiden. Wist ik veel. Ik weet eigenlijk nog niks. Ben al lerende op de aardse evolutie school. Gisteren kwam er dus de initiatie uitrollen. Zeker had ik dat al een tijdje gevoeld, het werd me ook ingefluisterd dat ik bezig was te herrijzen uit mijn as. Na heel wat jaartjes innerlijk afbraakwerk, slopen, beuken en muren neerhalen, laagjes pellen en aanverwante zaken laten vallen… was het dan zover. Le moment suprême

Een ietsepietsie paranormaal zijn (ja, dat is echt normaal want in feite zijn we allemaal met een derde alwetend & alziend en oog geboren. En helderhorend oor en meer. Alleen het ego distantieert zich daarvan) heeft zijn voordelen. Ik zag en voelde het gewoon gebeuren. En het universum en mijn Spirit team zijn zo keen om me alles ook te vertellen zodat het hele proces zich in bewustzijn, voor, rondom en met me afspeelde.

Zo lag ik dus op bed gewoon met mijn partner te praten en als ik tot rust kom is mijn afstemming altijd enorm hoog. Plots voelde ik een groepje zielen naderen. Ze hadden witte habijten met puntige capuchons aan met van die koorden om hun middel. Ik kon hun gezichten niet zien. Ze hadden een soort wierook(houder) bij maar of het wierook was weet ik niet want daar ging het niet om. Het was alsof er een soort verneveling plaatsvond en ik hoorde dat ik een initiatie zou krijgen. Even daarna zag ik ze zachtjes achteruit lopend, met hun ruggen en gezichten wat gebogen zodat ik ze niet verder kon zien, vertrekken.

Hierna stond er plots een grote man achter naast mijn bed, groter dan normaal, en hij zei niets. Deze ‘man’ heb ik al vaker gezien maar die heeft door de regel errrug druk dus die hangt niet vaak aan mijn antenne voor een ‘gewoon gesprekje met God’. Die dus. Niks spannends. Alles is er in het universum als je maar in de magic geloofd en jouw antenne, jouw gevoelige voelspriet, op de juiste frequentie inhaakt, dan kan je namelijk (als het je gegeven is) tot in de bron inhaken. En dat is dan weer mooi, hè… het was allemaal no big deal en hij, die giga verschijning van de almachtige, trok symbolisch een deken van me af zodat ik totally poedelnaakt was. Das k… dacht ik, lig ik zo energetisch bloot te kijken. Ik hoorde zijn stem zeggen ‘dat ik geheel naakt, kwetsbaar was maar dat dit de bedoeling was van alle processen. Dat hier op alle mogelijke manieren naartoe gewerkt was’. Om niet uit te wijden… ik zag mezelf lopen, poezelig naakt dus, en trachtte met mijn handen zoveel mogelijk te bedekken. Ik rilde, niet van de kou, maar van angst. Ik zei ook dat ik angstig was. Waarop geantwoord werd ‘dat ik door een poort zou gaan’ en met zachte hand (omdat ik aarzelde) werd ik door leden van mijn Spirit team bij de hand genomen en een aantal zielen vanuit datzelfde team duwden me naar voren richting de poort. Ik hoorde Mr. Big G. zeggen… ‘je hoeft niet bang te zijn. Ik snap dat het angstig is maar zodra je door de poort gaat en je springt in niemandsland zal je worden opgevangen. Dus spring maar’. Daar moest ik dan maar weer op vertrouwen en mezelf aan overgeven.

Ik kon niet anders dan richting de lichtgevende poort lopen (no returns. En zeker niet met die hoeveelheid zielen van mijn team die naast en achter me liepen) en ik voelde dat er zowel alles achter deze poort lag maar ook weer niks. Ging lekker zo. Ik zag mezelf als een ineengeschrompeld zieltje naar voren schuifelen richting de poort en ik wist gewoon… dit is het. Dit is nodig om verder te komen op mijn pad. Om mijn ziel verder de ruimte te geven om te groeien. En zo sprong ik. Ik zag me met mijn blote lijf tuimelingen maken en in een fractie was ik beneden. Het was zo overweldigend dat ik voelde dat ik door een aantal lichtgevende zielen werd opgevangen. Soms wil ik niets meer weten dan ik binnenkrijg en voel ik verder niet in. Ik weet niet wie die lichtgevende zielen waren, het zal allemaal wel, maar hé het gaat allemaal om de weg. Het pad wat je loopt. De processen die je doormaakt en de lessen die je leert om uiteindelijk… te landen in je eigen huis. Zielshuis.

Zo verliep mijn initiatie gister. Ben weinig (online) productief momenteel maar weet dat ik kei hard aan het werk ben, binnen. Hard inner work on soul level. En dat is geen sinecure…

Liefs, Irmgard