Showing 133 Result(s)

Kracht van positief denken

De kracht van positief denken begint in jezelf. Het leven gaat niet altijd over rozenblaadjes en we kunnen allemaal ons eigen verhaal vertellen (en schrijven) maar de kunst van het leven is dat je de ‘aan knop’ bij jezelf vindt om ook daadwerkelijk positief te zijn en te blijven.

Néé, natuurlijk gaat dat niet elke dag. Kom op zeg. Het gaat op en neer maar als je jouw positiviteit uit die ienimini dingen weet te halen en je mind daar echt op traint (en blijvend op zet) dan heeft uiteindelijk negativiteit geen voedingsbodem meer in die mind van jou.

Stel dat we dat allemaal deden en de positiviteit die we genereren omzetten in visualisaties. Kracht in energie uitzetten en focussen op datgene wat we positief willen bewerkstelligen. Vergeet nooit hoe krachtig positieve energie is en zeker als we steeds meer, in ons menszijn, dat zouden integreren in ons dagelijkse bestaan.

Wat zou de wereld er dan anders uitzien. Althans dat voorzie ik dan. Maar goed, zover is het nog niet. En alles begint met de stap(pen) die je zelf zet.

Liefs, Irmgard🌟

De magie van het leven

Het tegenstrijdige concept van zijn wordt gevormd door wat jij met je hoofd denkt. Het meest waardige (natuurlijke) concept van zijn is datgene wat je voelt. Voelen is de basis voor het weer terugpakken van de verwondering die jij als kind had en wat je weer mag voelen, ervaren en leven.

Jij bent onderdeel, jij vormt een onderdeel van het geheel, van het grote magische universum. Het moment dat jij jezelf gaat onderwerpen aan de mind en zijn limiterende gedachten raak je de verbinding met jezelf, met het geheel overkoepelende magische goed, kwijt. Stukje bij beetje en vaak heb je daar zelf geen erg in.

Je bent absoluut niet wat je denkt te zijn, over wie je bent en wat je hier komt doen. In de aardse contreien. Je bent in tegenstelling tot wat jij denkt te zijn een ziel die sterk verbonden is met het grotere geheel en op het moment dat jouw connectieve koorden losser komen van het universele goed, ben je steeds minder in verbinding met de magische verwondering binnen jezelf.

Je bent geschapen als een verbonden ziel. Om de magische lijn met het universum weer te kunnen herstellen, mag je eerst in contact komen met jezelf en zijn eigenheid. Jij bent als ziel ongelofelijk verweven met al wat is en je danst als het ware op de energetische koorden, het ritme, van de energetische muzieknoten van het universum.

Hoe meer jij reikte naar volwassenheid (en meer de mind ging naleven) hoe minder jij leerde en kon dansen op de magische verbinding van het universele dansspektakel. Jij bent geboren als danser, zielsdanser, en om jouw verwondering weer te pakken en weer te mogen gaan dansen op de universele energetische muziek mag je gaan voelen wat er bij jou van binnen leeft.

Voel jij jezelf? Voel jij de verwondering en kan de magische verwondering van het leven jou nog wel pakken? Kan je überhaupt nog wel dansen? Of zit je zo vastgeroest in de dictatie van de mind en alles wat deze voorschrijft? Gedomineerd over wat gewenst is of niet door jullie maatschappijen? Het is een kunst, een levenskunst om juist die snaar weer te pakken zodat jij in de veelzijdigheid van je zijn weer door dat kleine verwonderd mag worden en waarbij jij niet meer jezelf achter je menselijke mind schaart maar achter jouw universele ziel.

Je bent geboren voor de magie! Verwonder je in het leven. Voel je die innerlijke sprankel die jou drijft in het leven? Raak je nog verrukt (als een kind zo blij) over iets kleins waar je zo intens happy van wordt dat je de dageraad tegemoet danst? Wat ik je wil zeggen, wat het universum je wil zeggen is, grijp naar binnen in de magie van jezelf en zoek (herontdek) datgene wat je essentieel en authentiek blij maakt. Jij bent een unieke, wonderlijke verwondering en het moment dat je deze eigenschap, de lijn met jezelf en met het universum weer terug pakt, herstelt, zal je zien dat het leven je meer magie gaat geven. Spectaculaire magie. Dat doet het universum. Die bekrachtigd jouw eenwording met zelf. Prachtig toch!

Liefs, Irmgard

Voelen als een daad van zelf-liefde

(Tekst is vertaald uit het Engels)

Eindelijk bereikte ik mijn eindpunt van zijn met het aantal pagina’s en groepen dat ik op Facebook wilde hebben. Ik heb deze hoeveelheid afgelopen weken laten krimpen van elf pagina’s (!) en vier groepen naar slechts vier pagina’s één groep en het voelt opmerkelijk goed. Als een echte weggeef-dienende ziel heb ik meer dan zes jaar lang alle universele woorden, influisteringen en channelingen in de etherische sfeer van het internet gelanceerd. Op mijn pagina’s en websites.

Het verteerde me echt, het putte me uit en in feite werkte ik soms tussen de zeven en dertien uur per dag om alles te vullen wat er door mijn ziel was ontsproten. In de definitieve onthulling voelde ik dat ik zo niet meer verder kon en dat ik voor mijn wezen moest zorgen om in beweging te blijven.

Als een daad van eigenliefde mag ik me concentreren op wat echt belangrijk is om me op de been te houden. Dus wat overblijft is ook voorzien en terwijl ik toegewijd het pad van de ziel bewandel, heb ik meer kwaliteit in het leven nodig dan de kwantiteit van mijn ontkieming. In deze zelfbevrijding heb ik gewoon het gevoel dat in het proces van het leren kennen van mijn ware zelf ook het uiterst goed voor mezelf zorgen is. Nu wordt er tijd gegeven om authentiek naar binnen te gaan en in de rest wat komen gaat, kan ik me focussen op de goodies, de richting die het beste bij mij past om mijn hoogste potentieel te leven.

Terwijl ik vooruit ga op het opeenvolgende unieke pad van het bezielde zelf en dit is niet, en zal nooit een pad zijn dat gericht is op de overheersende middelen van de geest, maar eerder een geprofeteerd pad gebaseerd op de intuïtieve influisteringen van de universele combinerende energieën.

De eindbestemming staat niet op het spel en is en zal nooit een belangrijke kwestie op mijn pad zijn. Het gaat over de route, de reis naar de meest duurzame en bijdragende mij in de universele bijeenkomsten. Aangezien elke druppel telt, delen we allemaal de liefde en het licht op onze verbazingwekkende specifieke en unieke wijze, er is geen singulariteit op zichzelf, aangezien we allemaal gecombineerd en verweven zijn in onze processen en in ons bestaan met andere zielen. In dit verband ligt ook de bijdrage en het uiteindelijke pad zal niet gelijk zijn daar we van ziel tot ziel verschillen door onze uniciteit.

Deze laatste stap, het verkleinen van de pagina’s en de groepen op Facebook, is in feite een nieuw begin. Om ruimte te maken om andere dingen (wat past bij mijn ziel, mijn pad en wezen) binnen te laten komen. Op de hoogst voorzienbare middelen en manieren. Dit uitdijen zal mij zeker niet op een dwaalspoor brengen zoals de geest dat wel doet. Het leidt me in feite naar wat voorzien is op basis van dat universele plan en contract van mij. De blauwdruk van mijn wezen.

Mijn leads zijn er en ik zal mezelf alleen inzetten voor wat het beste is voor mijn zielenzelf. Ik vraag mezelf constant af: vind ik dit leuk om te doen? Houd ik van wat ik produceer, schrijf en creëer? Maar dit is mijn almachtige norm om naar te leven, het zou ook de jouwe kunnen zijn. Door te gaan voelen wat jou van binnenuit laat stralen, sprankelen en schijnen. Op zielsniveau. Dit is zo belangrijk.

Zielsleven begint allemaal met beginnen te voelen en dit is misschien wel je belangrijkste input in je leven. De intuïtie is een geweldig universeel hulpmiddel om naar te leven en alleen wanneer je in staat bent om deze zeer bekrachtigde universele leads te leven, zou je niet alleen je authentieke zelf kunnen ontdekken, maar ook je essentie om naar te leven, je hoogste potentieel en alles wat je drijft in de welvaart van de ziel.

Meer hierover in het (Engelse) Soul boek dat ik momenteel aan het redigeren ben en dat in juni als E-book gelanceerd zal worden. Dit E-book zal te koop zijn op mijn Happify your life Publishers website en ook op Facebook. Aangezien dit verhaal zoveel mogelijk zielen mag bereiken, zal het voor iedereen voor een eerlijke prijs beschikbaar zijn.

Voor nu wens ik je het beste. Zielsbeste bedoel ik en waar je ook door wordt gedreven in het leven, zorg ervoor dat het altijd in de kern van het zijn wordt gevoeld. Je afvragen en je afvragen ‘word ik hier (nog) blij van…?

Liefs, Irmgard

Zien of niet gezien worden?

Iemand écht kunnen zien tot in zijn essentie, tot in die gouden energetische bulb van zijn, is niet aan iedereen voorbehouden. Zeker niet aan mezelf. Tot voor kort dan. Ooit werd er tegen mij gezegd… Ach, jíj wordt niet gezien?!? Wellicht wilde ik dat wel helemaal niet. Dat is toch ook een optie? Al zeven jaar schrijf ik redelijk anoniem vind ik zelf dan. Wilde ook niet gezien worden en koos hier dus bewust voor. Heel eerlijk tussen gezien én gezien worden zit een enorme ego wereld van gezien en niet gezien worden tussen. Dat is niet waar ik met mijn soultje in wil vertoeven,

Goed, even to the point. Het is een feit, een onoverkomelijk en vaststaand universeel feitje dat je slechts gezien kunt worden op zielsniveau (daar heb ik het dan over. Die ego poeha is aan mij niet besteedt) zodra je in staat bent jezelf op dit level te zien. Soul level. Het is geen sinecure om jezelf echt op soul level te zien en te voelen. Ik heb bergen werk verzet. Hard labor. Innerlijk gezien dan tot op de bodem mogen (het is en blijft een keuze) processen om ook daadwerkelijk jezelf te zien. Met al zijn flinke dualiteiten, je yinnetjes en de yangetjes, van mezelf om een eenduidig geheel te vormen. In balans te kunnen zijn met beide kanten en “in de okay met jezelf status van zijn” te komen. Als een evenwichtig, krachtige, ziel.

You can only meet the other when you have met yourself. Precies, zo zat het dus. Simpel genoeg. Ik was nog niet mijn eigenste universele bosje gedoken en totaal niet met mezelf in verbinding laat staan dat ik kon connecten met de ander. Of anderen. Kon mezelf nog niet eens voelen en zien, laat staat… ja, je snapt hem al… de ander. Zo werd ik stapsgewijs, twee stappen naar voren zetten en weer eentje terug, wijzer. Hoe het nou echt zat. Om in de essentie te voelen wat werkelijk essentieel is.

Volgens mij ben ik nou op dat puntje aangekomen dat ik wel okidoki met ikke ben en mezelf dan ook okidedokies kan zien. Op het level dan wat nodig was om daarin een sprong te kunnen maken. Van de binnenwereld naar de buitenwereld. Voor alles is een tijd. Soul time. Nou kom maar op dan zeg ik dagelijks tegen mijn ziel… als jij zo nodig wil of moet… be my guest. Ik ben toch alleen jouw hotel laat ik dan maar gelijk een superhost zijn en achter je scharen. Kijken we wel of we te zijner tijd gezien worden of niet. Het is mij eender. Die soul worst moet toch ergens gegeten worden, denk ik dan. Of niet…

Liefs, Irmgard

Desillusionair ontwaken

Er moet me even iets van het hart.  Zo vrij mag ik zelf zijn. Lees je het, prima. Lees je het niet, ook helemaal okay. Het is me om het eender. Je hoeft het ook niet te liken dus dan weet je dat.

Het leven is geen lalala wat is het toch leuk. Ik voel me boos, leeg en verwonderd verontwaardigd. Hoe het allemaal is gelopen. Sinds een jaar of negen ben ik mijn hart en ziel gaan volgen. Op het moment dat het universum op mijn innerlijke stoep stond, had ik totaal geen enkele sjoege van universele zaken. Laat staan van het paranormale en wat er allemaal mogelijk is op dat gebied. Zielszaken is niet voor watjes, nitwits of degenen die denken dat ze het allemaal kunnen doen met hun mind. Het is verdomme hard werken en keer op keer jezelf in de diepte gespiegeld krijgen.

Bij mij (en ik ben beslist geen uitzondering) ging het universum nog ietsje dieper. Het ging verder dan mijn persoonlijkheid, de pijn, het verdriet en het dualisme wat ik me draag in dit leven… nee, het mocht over vele levens terug gaan. In de universele mallemolen ben ik geradbraakt, heb ik veel energetisch mogen opschonen en uitkotsen doch ook mogen herbeleven. Tot de doodsangsten aan toe. En dat om mijn ziel opgeschoond te krijgen van alle zaken die me tegen hielden mijn authentieke, essentiële ik te leven. De vraag is of ik daar zo blij mee moet zijn.

Trouwens, of dat nog allemaal nog niet genoeg was, ben ik gewaar worden dat er dus echt zielsstukjes kunnen blijven hangen in levens waarin je zoveel pijn hebt geleden, de dood zo onverwacht kwam (voor het menselijke stuk dan, de ziel wist. Elke keer weer) en het verdriet wat toen geleefd is. Zo werd er afgelopen nacht weer een hoop geheald en het hangt me zo echt de keel uit. Van twee vorige levens voelde en zag ik dat er nog restjes ziel zijn achtergebleven die als het ware naar de oppervlakte mogen komen, gezien worden en uitgenodigd mogen worden om in het hier en nu te worden opgenomen in de zielsfrequentie die ik nu rond resoneer. Dat maakt het dus samen nog vier die ergens hun ‘zielstijd’ zitten te verdoen.

Tuurlijk, je bent er nooit. Bestemming bereikt, is een utopie behalve dan in je mind en op de navigatie maar verder vergeet het maar hoor. Maar ondertussen heb ik een dikke sik erin. In het proces tot dusver (ook al ben ik zo nu en dan dankbaar waar het me gebracht heeft) maar zeker ook dat ik me een speelbal voel van de universele grillen. Waar ik nu weer zit heeft nooit mijn voorkeur gehad, wat ik nu leef zou ik nooit hebben kunnen bedenken en dat ‘je bent gelukkig als je jouw ziel leeft gedoe’ kan ik ook wel zo nu en dan uitkosten. ‘Ben je depressief vrouwke?’ zou nu door je heen kunnen gaan. Dat zou je inderdaad kunnen denken maar dat is geenszins waar. Ik wil gewoon duidelijk zijn dat zielsprocessen niet zoiets is dat de je wel even, of daar ben je zo klaar mee en dat het lang leve de lol is. Ik hoop dat het allemaal voor jou kei leuk, positief en dikke pret is hoor, begrijp me echt niet verkeerd. Maar het lang leve je ziel, o wat ben ik toch gelukkig forget it here. Dat is mijn conclusie.

Ondertussen is er weer wat ruimte gekomen in het ‘ziels-hier en nu’ en ervaar ik weer dat het mediamieke bereik weer ietsiepietsie wijder is. Het intunen gaat steeds sneller maar het wortelen in de aardse klei, zand of whatever ook. Zo zag ik vannacht een kaboutertje net voor het slapen op mijn bed zitten en die zei één en ander ter verduidelijking, zag ik an unidentified creature uit Verweggiestan me voorbereiden op de healing(en) en nog meer zaken die flits in uit voorbij komen. Omvallen doe ik niet meer, uit balans raken ook niet en ik zie mezelf steeds krachtiger aarden, wortelen. In het moment. In het hier en nu. En maar weer elke keer mezelf terugpakken naar de liefdevolle essentie op momenten als deze wanneer boosheid mij laaiend maakt. Boosheid verteert, hoor ik dan. Anmehoela denk ik dan… zulke processen ook. Ben even helder, universum. Wát is toch de bedoeling? Het gelukkige zieltje / My happy soultje spelen lukt me soms echt niet meer na die universele roller coaster. Dit is ook wat het is. Ik krijg het allemaal geserveerd, moet er in de aardse contreien mijn weg maar in weten te vinden met al die universele begeleiding die erop staat. Ik noem het maar desillusionair ontwaken. De illusie van het ontwaken is mooi, houd deze vooral vast, maar de praktijk laat zien dat het niet alleen hard werken is maar ook soms ontiegelijk zwaar.

Even kort gezegd, zielsprocessen kunnen zwaar k.u.t zijn en als je er midden in zit… ik leef met je mee. Been there, be there too but I do it my way. Succes met jouw dolle universele rit. Als je diep zit of gaat… weet en voel dat het is allemaal for the best. Jouw soul best. Dat wil ook niet beslist zeggen dat je altíjd maar gelukkig moet zijn. Het is shit, vet shit soms en dat is ook wat het is. Ben er eerlijk over. Hopelijk heb je wat aan mijn woorden. Nog even dit: you can do this. O, yes you can! Als ik het kon en kan… Je snapt ‘m al, hè? Je krijgt nooit geserveerd wat je niet aankan, kanjer. Zo is het maar ook. Souls best. Niet vergeten… Enjoy the ride!

Liefs, Irmgard

In gesprek met mijn innerlijke kind

Inleiding: zelf ben ik bewust van mijn kleine meisje en tijdens de afwas vandaag ging ze met mij in gesprek omdat ik kennelijk de neiging heb, en dat al decennia lang, om aan haar voorbij te gaan, te negeren en ik gaf haar niet haar volledige bestaansrecht en was daardoor niet in staat haar te erkennen, naar haar te luisteren laat staan mijn innerlijke kind te leven.

Vanmiddag zag ik mijn kleine meisje, in de stilte van het bos, in het zijnsmoment, dansen met de bosnimfen. Transparante vrouwelijke wezens die altijd in hun transparantie twinkelen en mandjes met bloemen dragen die ze zaaien. Bloemen van liefde. In dat specifieke moment, terwijl zij zelf naar voren sprong om op het verzoek van de bloemenmeisjes met hen te dansen en ik het niet kon en mezelf daaraan niet kon overgeven, zag ik hen op een afstandje vrolijk bewegen en rondjes draaien.

Terwijl ik dit tafereel gadesloeg werd ik me er bewust van dat ik haar zo tekort heb gedaan en nam deze ervaring in mijn hart en ziel mee naar huis.

Tijdens mijn dagelijks avond afwasmoment vroeg ik mijn innerlijke kind hoe ik haar daadwerkelijk kon zien. En ze antwoordde: door me te erkennen.

Waarop ik steevast doorvroeg en de volgende vraag stelde: hoe kan ik jouw bestaan erkennen? Resoluut zei ze: door me liefde te geven.

De nitwit als ik ben, zei: maar je krijgt toch liefde? Ik dacht aan de overvloed van liefde die ik van mijn partner krijg en veronderstelde… dat zit toch wel snor?

Néé, zei ze, jíj mag me liefde geven. Waarop ik zo blue mogelijk zei: hoe doe ik dat dan?

Mijn innerlijke kind is best een slim ding en ze diende me instant van repliek: door te gaan voelen wat ík nodig heb.

In de avond zette we het gesprek voort en ik vatte het even tot dusver samen: wat heb je nodig naast bestaansrecht, erkenning, mijn liefde en stilstaan bij wat jij klaarblijkelijk nodig hebt?

Dat je mij volledig integreert in jouw bestaan, me accepteert en laat deelnemen aan jouw leven. Dat je me ziet en ruimte geeft om te zijn.

Dan wil ik ook het naadje van deze innerlijke kous weten en stelde de volgende vraag: Hoe bén je dan? Mijn ervaring is als je je wat simpel(er) opstelt tegenover onstoffelijke zaken en wezens dat je een uitgebreidere uitleg krijgt en daar heb ik dan vaak wel wat meer aan.

En het kleine vrouwtje zei voorts: ik ben doordat jij jezelf ook gaat voelen en te gaan focussen op wat jíj nodig hebt om je innerlijke kleine meisje te gaan (door)voelen en leven. Waar wordt ze blij van? Weet je dat? Nee, zeker? Wat doet haar bewegen, stralen, zijn? Daar kom je achter door stil te gaan staan in het moment, in de rust en daar aandacht aan te geven. Wat is jouw gevoel? Wat zegt jouw gevoel (tegen) je?

En ze ging verder. Me verder negeren, doet stagneren. En daar wordt zowel jij als ik niet blij van. Mijn bestaan vindt weliswaar zijn voedingsbodem in jouw bestaansrecht maar jij bent degene die me voedt. En voeden doe je met liefde en niet door continu door jakkeren, doorgaan en mij over het hoofd zien. Snap je wat ik bedoel?

Waarop ik schuchter antwoordde: ja, dat begrijp ik volkomen.

Het kleine meidje liet zich nog meer horen en vroeg: hoe ga je dat aanpakken? Zo resoluut als ze is, pakte ze gelijk deze koe bij de horens.

Prompt hoorde ik mezelf het volgende zeggen: ik neem je advies en dit gesprek ter harte en zal meer in het moment trachten te zijn en te voelen wat jij doch ook ik nodig hebben om voort te gaan.

Beleefd zei ze: dank je wel voor dat. En vroeg: laat je ook mijn pijn en verdriet toe? Geef je me een arm als ik huil?

Ja, zei ik standvastig; dat zal ik gaan doen.

Het kleine kind in mij gaf aan daar blij mee te zijn. En gaf me liefs. Laten we, vervolgde ze, elkaar vanaf dit moment dragen, omarmen, liefhebben en koesteren.

Mijn enthousiaste ik riep: doen we. Deal!

En het mini meidje gaf een toegift en sloot af met de woorden: geef je over aan Al en Al is met je. Okay? Het is goed zo…

Liefs, Irmgard

Lekker klodderen of kliederen

We hebben allemaal een ziel en onze ziel is samengesteld uit zielsdelen. Zo hebben we ieder een Goddelijk deel wat rechtstreeks in connectie staat met de Bron en de al dan niet geleefde levens laten sporen achter op onze ziel en vormen uiteindelijk de energetische compositie, het kleurenpalet, van onze ziel. Met dit palet leven we ons (huidige) leven in de aardse stof. Het is geen vaststaand iets, een ziel, omdat het onderhevig is en gevoed wordt door de energetische universele stroom van liefde en licht.

Elke ziel draagt een prisma van kleuren in zich en het is de bedoeling deze regenboog van kleuren, deze unieke waaier van jouw existentiële kleuren te laten schitteren in de evocatie, in de evolutie van het zijn. Wij, mensen, zijn een prismatisch, energetisch, gegeven en daar ontlenen we onze existentiële waarheid aan.

Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat we uitgedaagd worden gehoor te geven aan onze innerlijke roep om ons kleurenpalet bij de hand te nemen en de kleuren dusdanig te mengen, aan het licht te laten komen, zodat we de schilder, de artiest, de createur van ons eigen leven zijn. Met de potentie, het volle regenboog arsenaal wat we in ons dragen.

Zielservaringen, zielsuitdagingen, zielslevens dragen onze huidige existentie en enkel als we onszelf ontdaan hebben van alle pijn, van alle verwondingen, al het verdriet wat onverdroten een krater slaat in onze afzonderlijke paletten, kunnen we, zijn we in staat onze zielen dusdanig in hun kleurenpracht te laten schitteren zoals het universeel en bedoeld is vanaf het moment dat jouw ziel door de stof werd aangeraakt.

Alles wat jouw ziel meedraagt aan verwondingen doet de verf niet stromen en kan dusdanig vastkoeken, zo stroperig worden dat jouw kleuren klaarblijkelijk niet mengbaar blijken en dat jij wel jouw penseel in de handen hebt maar niet bij machte bent om veranderingen aan te brengen in jouw creatuur. Je bent dan vastgelopen, het lijkt dat vastgelopen bent in de donkere plekken die door alle levenservaringen als diepe donkere stippen, kraters, op jouw ziel geslagen zijn. Zie het als een sponzig palet waardoor de verf niet kan stromen waar deze heen wil gaan.

Stagnatie, verval, stroperigheid, non-mixture zelfs kloeke verfklodders, dikke opgedroogde korsten kunnen het palet dan doen vervallen in ongenade, in een afzijdige modus en het kan voorkomen dat je zelfs niet bij machte bent het bestaan van je eigen prismatische kleurenbom te erkennen of te zien. Maar dat is okay. Weet dat je niet je pijnen bent, niet alles wat je meezeult in de diepste lagen van je zijn en dat je tijdens je almachtige creatieve rit hier in de aardse stof wordt uitgedaagd om te gaan schilderen met de kleuren die jouw prachtige ziel in zich heeft.

Voor alles is een tijd, een tijd van doen, van zijn en van verwerking. Van aanpakken, van ontdoen en opschonen. In de Goddelijke tijd van zijn welke vastgelegd is in jouw unieke universele plan staat een moment gepland waarin jij uitgedaagd (gepusht wordt als je deze roep negeert) om jouw penseel te pakken en te gaan leren met jouw ziel te lezen, schrijven, dansen sjansen maar zeker ook de wereld mooier te maken met jouw one-of- a-kind universele kleurenwaaier die jij bezit.

You are the creator. Van jouw leven. En echt leven doe je met jouw hart en ziel en zeker niet met die menselijke mind van je. Je bent niet je ego, niet je mind, je bent je ziel. Die de kleurenpracht, werkelijk een oneindig epos, in zich draagt. Als levenskunstenaar volsta jij, heb jij van origine, de mogelijkheid om jezelf te laten herrijzen in jouw eigen prismatische soul energie. Dat is niet iets wat je afdwingt dus maar daar is een exact moment van zijn voor wat universeel is en wordt ingegeven.

Je kunt je dus enkel ontdoen van alle lasten die jij op je ziel meedraagt als het universeel gearrangeerd is op jouw specifieke ontwaak in jezelf moment. Al doen de menselijke verlokkingen voor dat jij dat helemaal zelf kan met behulp van wie dan ook en met wat dat ook op jouw gekozen specifieke moment dan zegt het universum… Hé jij daar met jouw penseel in de handen. Is het al tijd? Je doet je voorkomen dat je verlicht kan worden in jouw eigen profetie van zijn omdat jij dat wilt, op het moment dat jij kiest en op de wijze die jou het beste lijkt. Maar dat is niet de manier. Er is voor eenieder vastgelegd dat wel of niet ontwaken tijdens een mensenleven en niemand heeft daar de hand in doch enkel de creator of all zelf. En dat ben jij beslist niet.

Even kort samengevat: je hebt een prismatische ziel, je bent een ziel, je kan zelf schilderen en creëren met die ziel maar louter als het universum aan je schildersschort trekt. Eerder niet, later ook niet. Laat je dus niets wijsmaken door degenen die pretenderen het licht te hebben gezien die totaal geen clou of sjoege hebben waar ze mee bezig zijn. Edoch, jij kiest. Jij kiest altijd want jij, mooie ziel, hebt keuzevrijheid. Vrije wil. Maar wel binnen jouw palet, hè. Binnen jouw kaders. Buiten de lijntjes schilderen is ook niet zo mooi dus het universum heeft jouw kader geschapen en daarin mag jij lekker klieren, aanmodderen, vallen, doorhalen, overschilderen en weer op staan. Soms tot je er een ons of een olifant van weegt maar dat is dan ook van jou. Jouw unieke palet pad.

Soms stagneert jouw artwork als het zover is dan. Als het universum jouw schildersezel heeft klaargezet en jij op het doek jouw kleurenpalet mag laten zien. Heel eerlijk als je veel donkere punten op jouw ziel hebt zitten, zal je deze eerst op mogen schonen en het universum, zo behulpzaam als ze zijn, zal jou daarmee helpen. Opschonen heet dat. Waar donkere klodders zitten op jouw ziel mag licht en kleur in komen. Want zwarte en donkere kleuren maken er een janboel van als je ze gaat mixen en juist omdat je naar een hoger bewustzijn in jouw creatieproces getild wordt, mag je meer gaan mengen met lichte, stralende kleuren waarbij jouw regenboog arsenaal aangesproken wordt en niet die donkere klodders, punten, gaten of al dat donkere stroperige gedoetje op jouw unieke palet.

Het kan zijn dat je samen gaat schilderen omdat dit onderdeel is of kan zijn van jouw pad. Samen schilderen en creëren is ontzettend leuk, verdiepend maar zeker ook hard werken omdat deze relaties vaak de diepste punten van zijn raken en mede helpen opschonen. Maar dat wil niet zeggen dat je ook samen blijft of gaat schilderen. Beide paletten kunnen namelijk dusdanig spiegelen dat je zeker in de vereffening(en) tot mooie zaken komt maar dat het letterlijk samen kunnen zijn dusdanig voeten in aarde heeft dat het eerder universeel welkom is dat je niet samengaat, schildert en creëert dan dat je wel samenwerkt.

Wordt vervolgd (of niet. Dat is altijd maar weer de channel vraag)

Liefs, Irmgard

We are all bron with a silver spoon in our mouth

Set back in my deliberate manner of how I intended things to do I am highly supposed to do it otherwise now. As my patterns, my education, life settings does not apologize themselves, everything was needed, is needed  to bring me apparently to where I stand now. Where I stand for. And that is okay.

As a baby I am taking tiny steps forwards and in the moment now I try to accept, be, reside and live. Do my thing as far that is possible as babies do need a lot of time to practice. I am not the human I was ten years ago. I was broken several times, de-fenced, torn apart, kicked out of my comforted zone and I am still here. No reason why I am still standing, but I am. More powerful, more conscious and more convinced and persuaded that everything was for the best. My soul best.

I am a big tear dropping baby. I am as I am and in the tiny steps I make on the moment I learn to be. To be here. With the fact that I am. I am deliberately broken, shaken, to come to the fact that I am alive. In the here and now. Babies need space. Otherwise I might fall. But I learn to get up. Every time faster than faster. I am learning. When I fall I don’t lose. I just am learning. There is no good or false. As the almighty cupboard of being does not serve ratings, degrees but only lessons. Lessons to rise in the most prophesied meanings of the self. The almighty soul self.

So, I am a big soul baby. I cry now. My rebirth was very painful. It couldn’t be done otherwise. As the stubborn soul I am I had it to learn this way. For me there was no other way. I did it my way. And that is okay. As it was foreseen. I feel that now. I know that now.

I am hungry. As babies are hungry often I need to be fed on time. I do that by myself. Just by taking action on behalf of myself. As I heard these words today I want to share them with you: “Surround yourself with nature and the earthly elements: air, water, earth and fire and feel alive.” So the nature, my own woods, are my sanctuary. Respect that.

I had to be reset in my own origins. To be recognized with self again. To be reborn. The rebirthing process was very painful indeed. As I had to let go everything what held me down, what drove me away from my original path of being. All those pains I relived, all that rejection, past-lives torture and torment but also deaths. My pains where peeled off of my beloved soul. Layer by layer and in the total nakedness I felt alone, cold and vulnerable.

The moment I accepted, I surrender and give the universe my full commitment and trust things started to change.  The changing was a fact and the universe let me see my rebirth as I am capable to experience that with my silver lining into source.

As a big baby I need rest and my salvation and stillness can be found in myself. I withdraw myself into the boundaries of my capabilities and I feel moment by moment what is possible. I should take naps like babies do but life also keeps me busy. Things are about to change as I just stood up on my tiny baby legs on the universal path. And that is scary again no wonder I fall sometimes but that is inherent to life itself. My life. The art of living is to fall and get up in the resilience of your own being and to think nothing of it. As it is yours. Your path. Nobody can feel, live and walk your path. Just know that.

We all just explore, discover and evolve. On our spectacular and unique ways. That is the most beautiful thing. There is so much singularity, individuality but on the other hand we are so interwoven, connected with each other. But I do it my way, okay. I need to sleep now. I am tired of my voyage here. My rebirth was one of a kind and the Phoenix in me has to wait a little bit longer as my tiny baby legs can’t bare a huge Phoenix. I smell her often. It is like a huge inner fire what smells like gasoil. She is on her way. Now it is baby boom time. To forget all I had learned for so far to discover the abundance of my wealthy soul. What a baby richness. We are all born with a silver soul spoon in our mouth. Don’t forget that when you are set on the universal calendar to be awaken in your own existential truth…

Crawl and fall, stand up and fall… grasp the universe by her long sleeve and get up. In your timing, do it your way and be helped to take those tiny steps forwards to your soul adulthood and beyond…

Love, Irmgard

En y va! Moment of reflection – April 22th, 2023

The evocation is a fact. We are almost all on our way to a better I. There is no escape (anymore). More and more we are reflected, more and more we are confronted quicker with ourselves. No soul has a back guard, a reservation and souls want to live themselves. Now, here and then. There’s no such thing as just taking it easy. It is starting to feel your soul, live and experience it or not.

We are all apparently being pushed, maneuvered in one direction, and that is the side of self-awareness. Being self with yourself, with your own wonder and with your unique foundation of being. Nothing or no one will be spared. The path is one way and looking back doesn’t make sense because you may start feeling, letting go of what has hold you back, for so long, from letting yourself flourish.

All noses point in one direction. And that’s ahead. Without backup, without side roads and certainly without all that cargo. We may get rid of everything that we have been carrying around for eternity and that has held us back from taking the steps in the prophecy of our souls.

We are ready. One faster than the other. But hey, it’s not a competition. The soul, soul processes know no competitive urge, no hierarchical connections. We are all equal, all connected and the only thing that distinguishes us from others is the unique potential, the proportion of love and light that our souls carry within.

En y va! We’re going for it. We go en masse  into the depth with ourselves. That’s the purpose. It is been going on for a while but the real unraveling of it is on the universal agenda. Are you ready for it? Are you ready to consider yourself into the depths of being, to feel through and to get rid of all that which no longer serves you? I’m ready. You too?

Love, Irmgard


En y va! Reflectie moment – 22 april 2023

De evocatie is een feit. We zijn zowat allemaal op weg naar een betere ik. Er is geen ontkomen (meer) aan. Steeds meer worden we gereflecteerd, steeds sneller raken we geconfronteerd met onszelf. Geen enkele ziel heeft een achterwacht, een voorbehoud en zielen willen zichzelf leven. Nu, hier en dan. Er is niet zoiets als we doen het er maar even bij. Het is je ziel gaan voelen, leven en ervaren of niet.

We worden klaarblijkelijk allemaal één kant op geduwd, gemanoeuvreerd en dat is de kant van het zelf-bewustzijn. Het zelf zijn met jezelf, met je eigen verwondering en met je unieke grondslag van zijn. Niets of niemand wordt daarbij gespaard. Het pad is one way en achteruitkijken heeft geen zin omdat je mag gaan voelen, gaan loslaten wat jou, al zo lang, heeft tegen gehouden jezelf tot bloei te laten komen.

Alle neuzen staan één kant op. En dat is vooruit. Zonder back-up, zonder zijwegen en zeker zonder al die lading. We mogen ons gaan ontdoen van alles wat we ellen(de)lang hebben meegezeuld en wat ons deed terughouden de stappen te zetten in de profetie van onze zielen.

We zijn er klaar voor. De één wat sneller, eerder dan de ander. Maar hé, het is geen competitie. De ziel, zielsprocessen kennen geen competitiedrang, geen hiërarchische verbanden. We zijn allemaal gelijk, allemaal met elkaar verbonden en het enige waar we ons met anderen in onderscheiden is het unieke potentieel, de verhouding liefde en licht die onze zielen in zich dragen.

En ya va! We gaan ervoor. We gaan massaal de diepte in met onszelf. Dat is de bedoeling. Het is al een tijdje gaande maar de werkelijk ontrafeling van zijn staat op de universele agenda. Ben je er klaar voor? Ben je klaar jezelf in het diepste van zijn te beschouwen, te doorvoelen en je te ontdoen van al datgene wat jou niet meer dient? Ik ben zover. Jij ook?

Liefs, Irmgard

Jouw prismatische kleuren van de ziel

In de singulariteit van het leven heb je eigenlijk maar één doel. Dat doel ben jezelf. Velen onder ons leggen de focus, om verschillende redenen, buiten zichzelf. De synopsis van je bestaan is er eentje die je zelf mag schrijven. Vanuit de focus op jezelf dus. Je bent niet geboren om een leven lang jezelf te voegen, te onderwerpen en te richten op een ander. Jij bent beslist géén kameleon. Jij draagt je eigen kleuren en niet die van de ander. Je draagt namelijk de kleuren van je ziel.

De kleuren van je ziel, de regenboog van de universele diversiteit die zich als een prisma verankerd heeft in de energetische existentie van je ziel, is jouw zielszaligheid. Dat zou jouw focus mogen hebben en behouden. Je bent niet hier om je aan anderen te onderwerpen, te verschuilen of aan de zijkant van je eigen energetische bestaan, jouw unieke ruimte, te staan.

You matter! Jij telt. Maar dan mag je wel jezelf gaan zien. Je eigen ruimte gaan pakken, in gaan nemen en hierin jezelf gaan dragen. Omarmen doch ook liefhebben. In de reflectie van anderen zal je jezelf wellicht ook zien maar in de eigenheid van jouw innerlijke zijn zal je jezelf echt kunnen vinden. Dit kan een intens proces zijn en daarin zal het universum jou niet sparen. Niet schuwen. Jouw unieke zijn mag namelijk in zijn totaliteit ontrafeld worden.

Het universum is niet van de separatie maar jouw uniciteit, jouw authenticiteit staat desalniettemin voorop. Jij bent waardig. Je wordt gezien. Op het moment dat jij wakker geschud wordt in de reflectie van jezelf zal je datzelfde zelf in ogenschouw mogen gaan nemen. Je bent niet een onderwerping van anderen, een grillige kameleon die in de schittering van anderen zich aanpast. Nee, echt waar. Jij hebt een eigen schittering, een gouden gloed die jij in je draagt. Jouw gouden zon.

Zolang je louter en alleen maar op anderen of de ander blijft focussen, ga je voorbij aan jouw authenticiteit waarin jouw essentialiteit niet tot bloei en tot eigen schittering zal komen. Jij bent een schitterende bloem die, als het moment daar is, op ontluiken staat. Een diamant die ogenschijnlijk gepolariseerd wordt door zijn eigen licht en een dusdanige schittering, iridescentie in zich draagt, dat deze de potentie heeft anderen in het licht te zetten.

Maar eerst is het tijd om je eigen licht te zien en de ruimte, de energetische spot, je aura veld daarmee te vullen. Pas dan kan jij in staat zijn zo vrijgevig zijn om anderen met jouw duizelingwekkend mooie licht te raken en met jouw zonneschijn wie en wat dan ook te doen verlichten. Jij bent gemaakt als een eigenzinnig, uniek, authentieke bloem die de potentie in zich draagt jezelf in jouw eigen licht te zetten. De aan/uit knop heb je zelf in jouw bezit en het moment dat het universele goed zich met jou gaat bemoeien, zal je steeds meer bekend gemaakt worden hoe je deze on/off switch kan gebruiken.

Self-love is essentieel. Hoe kan je jezelf in het licht zetten zonder zelf-liefde te hebben? Niet dus. Alles begint met acceptatie van zelf. Zelf-acceptatie is een cruciaal onderdeel van jouw terug naar de essentie- proces. Overgave ook. Geef je maar over aan wat je toekomt. Tegen de stroom in ploeteren is namelijk  moeilijk zwemmen en zodra je mee meandert met de universele wil, het universele pad wat voor jou is weggelegd en in totaal vertrouwen hiervoor gaat, zal je merken, ervaren, voelen dat het beslist geen sinecure is een soul paadje te volgen maar dat het zeker makkelijker gaat. Het zal je leven (wat) vereenvoudigen.

Je kont tegen de spreekwoordelijke krib gooien doet vertragen. Jazeker. Je kop in het zand steken ook. Nee, je bent beslist geen kameleon doch ook geen struisvogel. Jezelf en jouw processen geen aandacht en/of credit geven is vragen om vertroebeling. In ieder geval in je leven. Laat je mind maar achterwege want die heeft geen enkele sjoege van zielsprocessen en het moment dat jij on board stapt van the universal wheel of fortune beginnend met de immense emotionele roller coaster is jouw geleidehond jouw fantastische ziel. Spoel die dictatoriale mind voor zolang het kan maar door het toilet want daar heb je even helemaal niets aan. Als je er überhaupt al wat aan hebt.

Het leven is niet wat jij uitzet met die kop van je. Het leven mag datgene zijn wat je uitzendt met jouw hart en die fantastische ziel van je. You are a soul. Beyond anything a humanly soul. Die mind mag er een beetje bijhangen, zich achter de ziel scharen zo niet dan flush it or squeeze it zoals gezegd. Jíj bent belangrijk. Jouw zielszijn. Dat betekent overgave aan the soul. Die fantastische energetische bulb die jou draagt, die jij in je draagt en welke de existentiële waarheid van jezelf is.

Je bent dus absoluut no chameleon, noch een struisvogeltje maar zeker ook géén windhond. Wie zegt jou dat je snel door je processen moet gaan? Jij wilt dit, jij wilt dat. Vaak ingegeven door… you guess who… die mind van je. Die heeft gewoon niets te willen zodra jij je onderdeel hebt gemaakt en in the ride of your life bent gestapt. In the universal wheel of fortune. Tuurlijk is dat een cakewalk… Had je anders verwacht dan? Ze hebben je nooit een rozentuin beloofd weet dat wel. En als jij gelooft in ‘het paradijs op aarde’ dan zou ik maar snel beginnen om met jezelf in het reine te komen door die ziel van je te onthalen als the VIP of your life en deze met alle egards te behandelen die je maar in huis hebt. Ben een superhost met jouw lichamelijke Airbnb.

Je creëert namelijk je eigen paradise. Yep, that is so true. Ik kan dat alleen maar beamen. Been there, lived it, still do… je bent het product van je eigen creatie. Geloof het of niet. Dat is aan jou. Wat je uitzendt, leeft met je hart, komt naar je toe. Mooi toch. Geef jezelf liefde en liefde is met je. Zaai met liefde en de liefde komt ook linea directa naar je toe. Life… is eigenlijk zo simpel. Geloof het of niet maar karma, de charme van karma, is ook iets wat je zelf in de hand hebt. Goed, maar eerst op naar de essentie dus.  De focus op jezelf leggen…

Wordt vast vervolgd…

Liefs, Irmgard

error: Content is protected !!