Hartverscheurend is wat, wij als mensheid, soms dieren (en alles wat verder leeft) aan kunnen doen. Variërend van een wild dier in kooitjes als huisdier opsluiten en ‘dresseren als een aapje’ tot het gebruiken van intelligente dieren zoals Chimpansees als proef- en testdieren in laboratoria toe! Wij willen met respect en waardigheid behandeld worden. Verdienen dieren (en al het andere wat leeft tot bomen in regenwouden toe) niet dezelfde behandeling? We exploiteren de aarde. Buiten deze uit. Gaan vaak voorbij aan de schoonheid ervan zodra we het over winst maken hebben. Met deze zienswijze en gangbare opvatting zijn we veelal de connectie met onszelf verloren…
Het algemene gedachtegang is dat de mensheid denkt dat we de aarde bezitten. Dat we kunnen heersen over ‘onze’ planeet. Dat we de aarde kunnen uitbuiten, exploiteren en soms ook verwoesten. Op kleine schaal zien we dat mensen opkomen en inzetten voor het bestaansrecht van de prachtige planeet die we in ‘bruikleen’ hebben. Jazeker in bruikleen. Zolang we leven mogen we ‘gebruik maken’ van alle mooie faciliteiten die de aarde ons biedt. Van de zeeën, bossen, de natuur, de lucht, genieten van de specifieke flora en fauna die de aarde heeft. Echter we bezitten de planeet niet! Doordat we op grote schaal de zeeën over bevissen, regenwouden kappen, dieren puur als consumptieartikelen, vermaak en / of testdieren gebruiken, zijn we het contact met de aarde aan het kwijt raken. Al dan niet al kwijtgeraakt zijn. Met onze leefomgeving. Zodra we het contact met onze leefomgeving kwijtraken, verliezen we ook het contact met onszelf. Als (energetisch) onderdeel van een groter geheel. Want of we willen of niet alles is energetisch met elkaar verbonden. Denk niet dat wij de enigste in zijn soort zijn die intelligent zijn. Die onderling communiceren, leven en zich verbinden. Als je dat denkt dan mis je de essentie van het bestaan! Alles is met elkaar verbonden. Hoe meer we onze leefomgeving ruïneren, hoe meer we ons zelf tekort gaan doen. Als onderdeel van het geheel. Zeg nu zelf hoe kan jij als mens existeren als je het kader waarin je leeft denkt te kunnen beheersen, vorm te geven op een wijze die slechts jou dient en in het slechtste geval zo naar de hand zet wat jou uitkomt? Dan ben je de energetische lijnen aan het afsnijden. Koorden los aan het maken. Stukmaken. Als component in een raderwerk. Als we zo doorgaan dan keert onze eigen aanpak, onze eigen visie die denkt dat we alles in ons bezit hebben en te kunnen domineren en gebruiken naar ons eigen believen, zich tegen ons. Ben daar bewust van!
We heersen en domineren
We zijn de enigste in zijn soort die zijn leefomgeving domineert en denkt daarover te kunnen heersen. Dat maakt ons verschillend van alle andere dierensoorten. Diersoorten? Jazeker! We zijn niet meer dan een door geëvolueerde specie. Een diersoort. Echt niet meer of minder. En daar maken we als mens zijn, de mensheid, een grove denkfout. Een misvatting en zeker als we zo rondom om ons heen kijken een flinke miscalculatie. Persoonlijk word ik daar soms zo onpasselijk van zeker als ik door een supermarkt loop. Als voorbeeld genomen dan. All die keuzes, de één nog vreemder dan de andere. En ja hoor weer een nieuw product op de schappen. Van ontbijt in een flesje tot weer één of ander absurd productidee. Zodra ik op de vleesafdeling kom, zet ik nog net geen sprintje in want wat ruikt dood vlees toch vies. En dan ben ik nog niet eens een vegetariër of veganist. De associatie dat al die verpakkingen vlees dieren zijn geweest doet me steeds vaker besluiten maar iets anders te eten. Van oudsher hebben we als Neanderthaler, wellicht nog veel verder terug, dieren nodig gehad als voedsel. Dat is de natuur. De natuurlijke weg van evolutie. Je at in het dierenrijk of je werd gegeten. Je nam van de aarde wat je nodig had. Ondertussen zijn we met zovelen op aarde dat het steeds moeilijker wordt om alle hongerige monden te voeden. Ik begrijp dat er fokkerijen, farms en stallen zijn waarin dieren een uiteindelijke bestemming vinden als consumptief goed. Vroeger namen we niet meer dan we nodig hadden. We aten om te leven. Maar in de evolutie zijn we steeds meer gaan nemen. Onze denkwijze is veranderd. Onderweg zijn we steeds meer de verbinding met onszelf, onze leefomgeving en de aarde kwijtgeraakt. Met onszelf dus.
Dat eeuwige pushende ego
Ons ego laat ons denken dat we uniek zijn, de enigste in zijn soort. Althans velen gedragen zich zo… Maar we zijn niet alleen. We zijn geen stuk egoïsme op zich. We are all connected. Met elkaar verbonden. Ik kan dat niet genoeg benadrukken. Jij bent, dat klinkt nu even kort door de bocht, niet specifiek. We zijn namelijk met miljarden! Met miljarden tezamen proberen we, krioelende, gehaast en sprintend, de weg te vinden. In je, veelal, drukke bestaan. Mijn oude Hindoestaanse buurman zei altijd heel toepasselijk “mens is mug”. Precies hij snapte het, ondanks zijn taalbarrière. We zijn een speldenknopje op een aardbol. De aardbol is een stipje in het universum. Ben jij dan uniek, als mens? Weet je wat jou onderscheidt van anderen? De wijze waarop je denkt. De manier hoe jij je profileert en neerzet in de buitenwereld. Ben je aardig voor anderen? Help je zonder iets terug te verwachten, met andere woorden geheel belangeloos, jouw medemens? Leef je vanuit jouw hart of vanuit een verstand dat zegt dat jij zo gewéldig bent? Die dagelijks, nee continu, tegen je mind zegt dat jij zo speciaal, specifiek en uniek bent en dat er maar één geweldige jij, ja jij, op de hele aardbol is te vinden? Dat heeft niets meer met zelfvertrouwen te maken. Dat heet overschatting en jezelf van nature boven een ander plaatsen. Dat we terwijl allemaal als soort gezien dan, eender zijn. Wellicht luister je te veel naar dat pushende stemmetje vanuit je ego dat zegt dat jij meer bent dan ‘buurmans mug’. Een ongekroonde koning of koningin. Voor de vrouwtjes onder ons, de koningin van je eigen bijenvolk zonder alle andere bijtjes. Want die nemen ruimte in. In jouw korf. En ben man? Dan voel je je wellicht de Trump van jouw holding. De machtige oppergod van jouw imperium. The one and only. Mr. Goldfinger. Als dit jouw denkwijze en levensfilosofie is dan mis je the point, babe. Het gaat niet om jou en jouw ego. Het gaat om jou als onderdeel van een groter geheel. Je bent meer verbonden met wie dan ook dan je denkt. Als je écht onderscheid wilt maken en wilt ontwaken dan zou je dat ego snel aan de kant ‘moeten’ zetten. Vervolgens met je hart gaan voelen wat voor jou belangrijk is, in jouw bestaan, neer te zetten. Te gaan leren communiceren, voelen en leven vanuit jouw hart. Trachten de verbinding met jezelf weer te vinden. Vanuit deze connectie kijken wat jij kan bijdragen aan een betere wereld. Dat zijn niet die high heels and that fancy car! Probeer het contact met jezelf te herstellen en probeer met jouw unieke talent iets moois neer te zetten. Vanuit verbinding.
Imperium van angst
Jij heerst niet vanuit zelfliefde. De neiging anderen te willen bepalen, jezelf te verheffen boven de ander en te willen domineren is niet vanuit Liefde ingegeven. Wij allemaal heersen niet vanuit een verbonden gevoel. We domineren en heersen om dat ons ego dat zegt te doen! Vanuit onzekerheid, gemis aan zelfvertrouwen, een zucht naar macht of de natuurlijke ingegeven rol de leider van het geheel te willen zijn. De leider van je roedel. Van je eigen kleine universum of van een dynastie. Het maakt niet uit. Bijna iedereen, mits levend vanuit de stem van jouw ego, denkt dat, in meer of mindere mate, van nature. Nou ja van nature? Mits jouw egoïsme jouw kenmerkende aard is dan. Er vanuit gaande dat jij denkt dat jij het middelpunt van jouw existentie bent. Ik ben belangrijk. Ga uit de weg, hier kom ik en mijn grote ego. Jij regeert jouw kleine of grote imperium vanuit angst. Angst om niet verbonden te zijn met anderen. Angst om écht lief te hebben. Angst om Liefde te geven. Angst om gelijkwaardigheid te tonen. Angst om buiten de massa te vallen. Angst voor van wat anderen van je denken. Je hebt geen verbondenheid met jezelf en al zeker niet met anderen. Hoe kan je dan, als energetisch wezen, de connectie met anderen vinden, behouden en koesteren als jij niet weet hoe jij jezelf kan koesteren? Vanuit zelfliefde. Wat vrees je nu het ergste? De confrontatie met jezelf? Met je Zijn? Ik zal het maar kort door de bocht zeggen. Naar mijn mening wil je jouw ziel niet erkennen. En al zeker niet het pad, wat de ziel voor je in petto heeft, volgen. Jij denkt je eigen weg te kunnen gaan. Dat kan maar dan laat je toe dat jouw angst(en) jou leven blijven reguleren en beheersen. Waardoor jij jezelf zo uit, gedraagt en jezelf en de ander op de manier, die jou inmiddels eigen is geworden , blijft volhouden en handhaven. You have totally lost the connection…
To be loved, or not to be loved
Wie ervan overtuigd is dat we niet allemaal verbonden zijn en denkt dat alles wat leeft van mens tot plant toe te kunnen blijven beheersen, mist een enorme kans in het leven. De mogelijkheid je tijdens je leven samen te smelten met jouw soul. Een alliantie tussen jou als fysieke mens (de aanpassing op aarde) en jouw ziel (de eeuwig durende, dimensie overstijgende bron. De geest / spirit die jouw lichaam aanstuurt en jou bewust maakt. Het energetische deel van jou als bundel van ervaringen en ontwikkelingen die door alle levens heen / evolutie zijn opgedaan. Het niet stoffelijke deel in jou als mens. Samen met de aanpassing vormt dit JOU als mens in het NU). Alles op aarde heeft ‘gevoelens’, een soort van geheugen en vele species zijn bezield. Net als wij. Het klinkt misschien raar maar daar zijn we ook allemaal mee verbonden. Van de aai over je huisdier tot de lucht de we inademen toe. Het is onze filosofie, onze denkwijze dat we alles denken te bezitten, te willen beheersen, regeren en manipuleren, die uiteindelijk onze existentie (het leven op aarde) zal bedreigen. We zijn hard op weg. De algemeen heersende opvatting luidt dat de aarde gemeengoed is. Ons eigendom. Vanuit een egoïstisch standpunt bezien dan. We handelen veelal uit ons belang. Louter en alleen zou ik bijna willen zeggen. En dat is niet zo, zegt mijn geopende hart. Dat is niet waar het om zou moeten draaien. Een levenspad wat in overeenstemming is met het plan van de ziel, weet de weg. En dat is niet de huidige koers die we praktisch met zijn allen aanhouden. Als we onze harten gaan openen en op een respectvolle manier met onszelf leren omgaan, verbinding leggen met jezelf en vanuit dat punt met anderen, dan zullen we alles en iedereen met Liefde gaan bezien, behandelen en alles in Liefde gaan neerzetten. To be loved, or not to be loved… that’s the question. Uit behoud van onszelf als soort en voor de alles wat bloeit, beweegt op onze wonderschone planet earth.
Liefs, Irmgard