Mijn dromenvanger ving de ondergaande zon vandaag in zijn web van dromen. Ik houd dit beeld vast omdat mijn dromen de laatste jaren gebukt gingen onder de zwaarte van mijn (innerlijke) processen.
Maar het licht gaat weer intreden, ik voel het, weet het en de dromen die zo lang lagen te sudderen onder de mist van zijn, werden niet alleen gevangen in de zon van mijn hart, in mijn dromenvanger maar ook in de lens van mijn camera nu.
In de ontluikende zon van zijn (waarin het licht alles zuiverend is), zal de mist steeds verder oplossen en zullen mijn dromen niet alleen gevoeld worden, aan de oppervlakte komen maar zullen ook (omdat ik geloof in mijn dromen, in de visualisatie en de manifestatie) bewaarheid worden.
Maar wel op de wijze waarin het universum dit voorziet, volgens de profetie van het zijn. Met de middelen die ze voorhanden hebben in de magische energetische stroom die alles bewerkstelligt.
Wordt (ongetwijfeld) vervolgd…
Liefs, Irmgard
