In mijn ontwaakte staat van zijn zoals dat heet (voorheen dacht ik dat ik elke ochtend al wakker genoeg was) ben ik in staat om in de spiegel van zelf te kijken, mijn intuïtie te omarmen maar ook de verwondering steeds weer te pakken doordat ik heb leren voelen.
Bewust zien ook. Wat ook een mega groei heeft mogen maken is mijn paranormaliteit. Tot 2017 had ik daar geen kabouterkaas van gegeten, geen alienbrood van gebakken en zeker gezien mijn ratio en voorliefde voor mind zaken destijds had ik alles wat ik dusver op dat gebied heb mogen ervaren steevast weggewuifd. Kortom, ik heb op alle vlakken mogen groeien maar vooral als universele ziel die dusdanig is afgestemd met ‘al wat is’ dat ik ‘al wat is’ ook daadwerkelijk kan integreren in mijn leven.
Tot dusver, zeer verdiepende jaren, pijnlijke ontrafelingen binnen in dat zielenzelf, zakdoeken met snotter verder en dat alles om okay te zijn in de essentie met zelf. Wat ook naast mijn afstemming is veranderd, is mijn verdraagzaamheid van voedsel. Kon ik voorheen alles naar binnen kanen, kachelen (en veel ook!) nu is het bij elke hap oppassen geblazen. Hoe gevoeliger ik namelijk ben geworden voor alle energieën om me heen des te gevoeliger mijn lijf is op al wat niet meer goed verteerd wordt. Intolerant voor gluten, pakjes & zakjes met de E-nummertjes, lactose en alcohol wordt ook al zo’n dingetje.
Zit ik hier met een waus hoofd achter mijn laptop, de buik rommelend als een ouwe vulkaan en te vertellen dat die innerlijke processen niet alleen al je zintuigen op scherp zetten, je bewustzijn aanwakkeren en vergroten maar zeker ook je letterlijk aan den lijve doen ondervinden wat nog goed is voor je en niet. En dan bedoel ik niet alles wat niet past qua mensen, bezigheden en waar ik niet meer blij van wordt of juist happy wordt van wat wel… maar meer wat kan mijn lijf nog verdragen en wat niet nu ik zo gevoelig ben geworden in de hoogtes van frequenties, energieën en meer van dattum.
Dit oude pluimpje probeert overeind te blijven staan met alles wat is. Continu prikkels op de ogen, oren en meer doch zeker ook die overprikkeling van het lijf met puur voedsel tegen te gaan door voedsel te nemen waar dan geen stoffen in zitten waar ik ziek van wordt. Het kan gewoon niet anders dat ik beter voor mezelf mag gaan zorgen om in mijn eigen kracht te blijven staan met alles wat is en wat zich aandient. Nee leren zeggen is ook zelfzorg maar als je altijd gericht bent op die ander (zelfs een stukje schrijven als je ziek bent) dan valt daar nog wel veel eer in te behalen. Zeker ook in een anti-tarwe, glutenvrij, lactosevrij leven. Straks maar leven van zuivere lucht dan. Of fris getapt water. Maar of dat zo goed is? Bon appetit zeg ik dan… dus niet. Fijn hè, hoogsensitief zijn. Het is mij immers wel duidelijk dat hooggevoeligheid liefdevolle zelfzorg behoeft
Liefs, Irmgard
