Wanneer de zon je ongenadig in het licht zet, je verblindt en maar ook verwarmt… Je laat voelen ‘het komt allemaal goed zoals het is, zoals het mag zijn en wat de bedoeling is’ mag je jezelf tot stilstand brengen.
Het leven is af en toe geen sinecure (het is soms dik vet ploeteren😬) en kan je dusdanig uit balans brengen omdat het universum je blijft serveren, testen maar ook de diepte in zelf laat duiken… En weer, als het ware een maalstroom.
Dan is daar de zon. Met een weten dat deze elke dag opkomt en weer onder gaat. En hier tussenin mogen we zijn, ons paadje lopen en in de veelheid soms ook voelen wat er is. Niet voor weglopen maar jezelf tot stilte brengen en… voelen. Wat daarbinnen leeft.
Ja, dan kan het soms veel zijn, je uit evenwicht brengen maar met de gedachte morgen is er weer een dag die anders beleefd mag worden… kan je weer verder. De keuze hoe je jouw dag (door)voelt, (be)leeft, ervaart, is geheel aan jou…
Liefs, Irmgard☀️
