Hendricus Romboudts Van Gaffelen was niet van de klare koffie
Hij had heel wat verscholen weggetjes en slinkse zaken
Het liefst liep hij in zijn oude versleten kloffie
Zonder zijn veelomvattende business te verzaken
Meester in de zwendel en het verhullen
Zo vrij als een vogeltje leefde onze Hendriek
Niets kon hem deren of kullen
Geen zuivere dagen in zijn boetiek
Spiegels vermeed hij als de beste
Altijd was hij van de verschraalde partij
Maar als het gratis was, was hij de leste
Er ging geen feestje of rondje aan hem voorbij
Aan deze afgedwaalde jongeman zat een luchtje
Geen zaakje kon hem namelijk deren
Het leven was voor hem als een kluchtje
Kennelijk had deze brave Hendrik nog veel te leren
Het universum serveerde hem ontelbare spiegels, écht
Om zijn ware gezicht te gaan tonen
Geen handel was hem te vuil of onbeslecht
Maar er was geen zuiver licht om zijn zwendel te verschonen
Zijn geweten was interessant en groots nihil
Zo slim als hij kon wegkomen met allerlei
Romboudts was zeker geen infantiel
Was er alleen een ik, ikke, ego, zonder spijt en zonder een wij
Zo barmhartig het universum is, was deze kerel niet
Spiegels kwamen en gingen, leermomenten vlogen in en uit
Iedereen hoopte op een verandering, subiet
Hoe het dan ook zij… alles interesseerde hem geen fluit
Toen zijn tante Truus ging hemelen
Zat hij nog aan dikke, stroperige Brinta pap
At gort, haver en zemelen
Hij verslikt zich door haar heengaan nog geen hap
Gehemelde tantetjelief, avé Maria, bekokstoofde hele andere plannen
Alles liet ze weemoedig gaan en met dikke tranen aangekeken
Haar hart was aan hem verpand en ze had hem nooit verbannen
Maar van liefde had hij geen kaas gegeten, dat was wel gebleken
Ze vroeg aan het licht zijn kruin, ziel en zaligheid te verlichten
Overvloedig op hem te laten schijnen
Zodat zijn binnenste kern deed oplichten
En de hardheid, de onzuivere lagen deed verdwijnen
Zodra het licht zijn intrede doet, kan het alles en iedereen raken
Zo werd op een vormeloze dag uit het niets de brave Hendrik getroffen
Want het licht kan iedereen doen zuiveren en genaken
Hij werd zo zuiver, alles onthuld en ontdaan, dat was voor iedereen vet boffen!
Zo werd een ontspoorde jongeman in zijn eigen licht en liefde gezet
Wie had dat ooit genadig kunnen bedenken?
Alles pax en vree, o heilige moeder, eert ook het gebed
Laten we meer aandacht aan de universele kracht van liefde en licht schenken…
Liefs, Irmgard
