We hebben allemaal een ziel en onze ziel is samengesteld uit zielsdelen. Zo hebben we ieder een Goddelijk deel wat rechtstreeks in connectie staat met de Bron en de al dan niet geleefde levens laten sporen achter op onze ziel en vormen uiteindelijk de energetische compositie, het kleurenpalet, van onze ziel. Met dit palet leven we ons (huidige) leven in de aardse stof. Het is geen vaststaand iets, een ziel, omdat het onderhevig is en gevoed wordt door de energetische universele stroom van liefde en licht.
Elke ziel draagt een prisma van kleuren in zich en het is de bedoeling deze regenboog van kleuren, deze unieke waaier van jouw existentiële kleuren te laten schitteren in de evocatie, in de evolutie van het zijn. Wij, mensen, zijn een prismatisch, energetisch, gegeven en daar ontlenen we onze existentiële waarheid aan.
Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat we uitgedaagd worden gehoor te geven aan onze innerlijke roep om ons kleurenpalet bij de hand te nemen en de kleuren dusdanig te mengen, aan het licht te laten komen, zodat we de schilder, de artiest, de createur van ons eigen leven zijn. Met de potentie, het volle regenboog arsenaal wat we in ons dragen.
Zielservaringen, zielsuitdagingen, zielslevens dragen onze huidige existentie en enkel als we onszelf ontdaan hebben van alle pijn, van alle verwondingen, al het verdriet wat onverdroten een krater slaat in onze afzonderlijke paletten, kunnen we, zijn we in staat onze zielen dusdanig in hun kleurenpracht te laten schitteren zoals het universeel en bedoeld is vanaf het moment dat jouw ziel door de stof werd aangeraakt.
Alles wat jouw ziel meedraagt aan verwondingen doet de verf niet stromen en kan dusdanig vastkoeken, zo stroperig worden dat jouw kleuren klaarblijkelijk niet mengbaar blijken en dat jij wel jouw penseel in de handen hebt maar niet bij machte bent om veranderingen aan te brengen in jouw creatuur. Je bent dan vastgelopen, het lijkt dat vastgelopen bent in de donkere plekken die door alle levenservaringen als diepe donkere stippen, kraters, op jouw ziel geslagen zijn. Zie het als een sponzig palet waardoor de verf niet kan stromen waar deze heen wil gaan.
Stagnatie, verval, stroperigheid, non-mixture zelfs kloeke verfklodders, dikke opgedroogde korsten kunnen het palet dan doen vervallen in ongenade, in een afzijdige modus en het kan voorkomen dat je zelfs niet bij machte bent het bestaan van je eigen prismatische kleurenbom te erkennen of te zien. Maar dat is okay. Weet dat je niet je pijnen bent, niet alles wat je meezeult in de diepste lagen van je zijn en dat je tijdens je almachtige creatieve rit hier in de aardse stof wordt uitgedaagd om te gaan schilderen met de kleuren die jouw prachtige ziel in zich heeft.
Voor alles is een tijd, een tijd van doen, van zijn en van verwerking. Van aanpakken, van ontdoen en opschonen. In de Goddelijke tijd van zijn welke vastgelegd is in jouw unieke universele plan staat een moment gepland waarin jij uitgedaagd (gepusht wordt als je deze roep negeert) om jouw penseel te pakken en te gaan leren met jouw ziel te lezen, schrijven, dansen sjansen maar zeker ook de wereld mooier te maken met jouw one-of- a-kind universele kleurenwaaier die jij bezit.
You are the creator. Van jouw leven. En echt leven doe je met jouw hart en ziel en zeker niet met die menselijke mind van je. Je bent niet je ego, niet je mind, je bent je ziel. Die de kleurenpracht, werkelijk een oneindig epos, in zich draagt. Als levenskunstenaar volsta jij, heb jij van origine, de mogelijkheid om jezelf te laten herrijzen in jouw eigen prismatische soul energie. Dat is niet iets wat je afdwingt dus maar daar is een exact moment van zijn voor wat universeel is en wordt ingegeven.
Je kunt je dus enkel ontdoen van alle lasten die jij op je ziel meedraagt als het universeel gearrangeerd is op jouw specifieke ontwaak in jezelf moment. Al doen de menselijke verlokkingen voor dat jij dat helemaal zelf kan met behulp van wie dan ook en met wat dat ook op jouw gekozen specifieke moment dan zegt het universum… Hé jij daar met jouw penseel in de handen. Is het al tijd? Je doet je voorkomen dat je verlicht kan worden in jouw eigen profetie van zijn omdat jij dat wilt, op het moment dat jij kiest en op de wijze die jou het beste lijkt. Maar dat is niet de manier. Er is voor eenieder vastgelegd dat wel of niet ontwaken tijdens een mensenleven en niemand heeft daar de hand in doch enkel de creator of all zelf. En dat ben jij beslist niet.
Even kort samengevat: je hebt een prismatische ziel, je bent een ziel, je kan zelf schilderen en creëren met die ziel maar louter als het universum aan je schildersschort trekt. Eerder niet, later ook niet. Laat je dus niets wijsmaken door degenen die pretenderen het licht te hebben gezien die totaal geen clou of sjoege hebben waar ze mee bezig zijn. Edoch, jij kiest. Jij kiest altijd want jij, mooie ziel, hebt keuzevrijheid. Vrije wil. Maar wel binnen jouw palet, hè. Binnen jouw kaders. Buiten de lijntjes schilderen is ook niet zo mooi dus het universum heeft jouw kader geschapen en daarin mag jij lekker klieren, aanmodderen, vallen, doorhalen, overschilderen en weer op staan. Soms tot je er een ons of een olifant van weegt maar dat is dan ook van jou. Jouw unieke palet pad.
Soms stagneert jouw artwork als het zover is dan. Als het universum jouw schildersezel heeft klaargezet en jij op het doek jouw kleurenpalet mag laten zien. Heel eerlijk als je veel donkere punten op jouw ziel hebt zitten, zal je deze eerst op mogen schonen en het universum, zo behulpzaam als ze zijn, zal jou daarmee helpen. Opschonen heet dat. Waar donkere klodders zitten op jouw ziel mag licht en kleur in komen. Want zwarte en donkere kleuren maken er een janboel van als je ze gaat mixen en juist omdat je naar een hoger bewustzijn in jouw creatieproces getild wordt, mag je meer gaan mengen met lichte, stralende kleuren waarbij jouw regenboog arsenaal aangesproken wordt en niet die donkere klodders, punten, gaten of al dat donkere stroperige gedoetje op jouw unieke palet.
Het kan zijn dat je samen gaat schilderen omdat dit onderdeel is of kan zijn van jouw pad. Samen schilderen en creëren is ontzettend leuk, verdiepend maar zeker ook hard werken omdat deze relaties vaak de diepste punten van zijn raken en mede helpen opschonen. Maar dat wil niet zeggen dat je ook samen blijft of gaat schilderen. Beide paletten kunnen namelijk dusdanig spiegelen dat je zeker in de vereffening(en) tot mooie zaken komt maar dat het letterlijk samen kunnen zijn dusdanig voeten in aarde heeft dat het eerder universeel welkom is dat je niet samengaat, schildert en creëert dan dat je wel samenwerkt.
Wordt vervolgd (of niet. Dat is altijd maar weer de channel vraag)
Liefs, Irmgard
