Thideus Bold was met ‘de helm op geboren’
Zag kabouters achter de bedspijl en nog vele malen meer
Hij kon zelfs de muis achter het spleetje onder de houten vloerplank nog horen
Doe toch normaal, zeiden ze tegen het kleine manneke iedere keer weer
Onze kleine Thid hoorde engelen zingen
Voelde elke vibratie, sneer en resoneer in de lucht
De elfen en andere magische wezens wilden met hem spelen en springen
Het leven was als een film, een grote klucht
Hij kon amper hier zijn, het arme kleine ventje. Zo intens luchtig
Verbonden met zijn zilveren lijn tot in de verste universele contreien
Aarden ging moeilijk, zich verbinden met anderen ging erg vluchtig
Zo eerlijk en open hij was deed hij niet aan vleien
Eenzaam, dat was hij wel erg veel. Speelde het liefst met zijn ongeziene vrinden
Kijk dan, daar zit hij weer in zichzelf dingen te verbeelden, zei men dan
Eigenlijk hoefden anderen er niets over te zeggen, te oordelen of iets ervan te vinden
De klap van de molenwiek had hij wel gekregen. Dat vonden ze er ook van
Soms werd het zo erg dat ze hem gingen pesten, dreven hem in een hoek
Het teruggetrokken kereltje voelde zich dan hopeloos alleen en verloren
In zijn eigenheid teruggetrokken raakte hij zichzelf zoek
Het bestaan kon hem steeds minder bekoren
Hij vluchtte in zijn pijn en de doktoren zeiden: ‘die is rijp voor het gesticht!’
Terwijl hij zich dieper de afgrond in werkte, ook zelf in sprong
Werd hij volgepompt met medicatie en werd hij van gekheid beticht
Was het universum daar en liep met hem zijn Dreamtime in de Billabong
Geschaad als Thideus overleefde, was hij verneveld in een staat van zijn
Een vicieuze cirkel welke hij moeilijk kon doorbreken
De afwijzing, de vingerwijzing, het pesten deed hem zo’n pijn
Hij grossierde in diagnoses maar hij was niet gek dat was ook wel gebleken
In een tijd waarin sommigen nog niet afgestemd zijn op het licht, de innerlijke zon
Niet kunnen doorvoelen, doorzien wat een ander doorstaat of wat in of met hem leeft
Is er zo met de vinger gewezen het lijkt wel of het niet anders kan of kon
Weet dat we eigenlijk allemaal geboren zijn met het paranormale wat het universum ons geeft
Helmpje hier, het paranormale daar
Kijk dan, díe is half gaar
Rijp voor gesticht
Want die is, is me toch bevangen door het licht!
Liefs, Irmgard
