Het lijkt wel of we allemaal happy moeten zijn. Heppie de peppie als garantie voor geluk, voorspoed en een overvloed aan al wat is. Groter, gekker en beter. Mooier, verder en nog meer. Ik geloof dat ik er zelf aardig aan meegedaan heb maar sinds ik de sprong in het diepe met moi gemaakt heb, heeft het universum me heel wat laten voelen, ervaren en leven.
Mijn grootste leerles in de uitputtende processen naar het authentieke deel van mezelf, in de acceptatie van mijn zielenzelf en in de groei naar de okayness van datzelfde zelf is tot dusver geweest dat al wat ik met de mind leefde, najaagde van academische opleiding, huisie, boompie & beesie tot vakantie aan de mediterrane zee geen garantie is voor geluk. Intern geluk bedoel ik dan.
De mind roep naar kwantiteit is overgaan naar het voelen, ervaren en leven van binnenuit. Een waar diep, spiegelend en ontrafelingsproces maar zeker een zeer bijdragend geheel aan mijn wezen. Wat geen garantie is dat je ook gelukkiger wordt als je de mind hebt achtergelaten en op basis van je soul self probeert te leven, te volgen en je ding te doen.
Dagen vol geluk, intens geluk, is iedereen wel vreemd want er is altijd wel iets. Is het niet in jezelf dan is het wel buiten jezelf. Dat heet het leven. Mensen die roepen dat alles goed is en oprecht gelukkig zijn, lijken de zielendans te ontspringen. Laten we eerlijk zijn geluk is niet te koop, niet af te dwingen en zeker niet op te vullen door iets anders.
Het woord wat ik vanochtend hoorde was ‘happificeren’. Ik dacht instant wat moét ik daar nu weer mee? Ik happy, jij happiet en wij happiën??? Dacht het niet. Dan ben ik gelijk bij de clou van dit verhaaltje: geluk kan je niet bedenken dus. Ook niet kopen of afkopen. Geluk is een gevoel van binnenuit dat niet te bedenken, op te roepen dan wel te compenseren valt met iets wat die idiote mind weer heeft bedacht.
Ben ik happy is kennelijk de vraag dacht ik toen? Denken is een zaak van het ego. Voelen kan je dus niet met dat kopke bedenken. Ik bedoel dan écht voelen van binnenuit. Op hartniveau. In dat ‘soete kamertje’ van weleer waar dat zieltje van je zijn intrek in heeft genomen. Wat inhoud dat als je in dat zoete kamerke niks kan voelen, kan het een karige aangelegenheid zijn. Want geluk, happiness en dat happificeren heeft alles te maken met je vanbinnen uit fijn voelen. Dat is dus wat ze bedoelen. Wordt me gezegd.
Happificeer je leven. Mooie intentie. Om dagelijks te zetten. Wat voél je nu werkelijk? Ben je gelukkig? Wat maakt je blij? Ben je überhaupt wel vanbinnen blij? In the present moment. Want het gaat altijd over het nu-gevoel. In het nu voelde ik dus vandaag dat ik mijn leven mag happificeren dus. Ik zet daarbij vanuit de kern, dat zielsbolleke, de intentie om mezelf verder naar het licht te willen tillen, het licht te willen voelen en de verwondering in het licht te willen pakken. Dat wens ik mezelf en iedereen toe. Dat je vanuit je eigen authenticiteit, jouw unieke zijn (bron) gaat voelen, ervaren en leven dat jij gelukkig mag zijn. Je eigen licht mag voelen en leven. Jezelf als het ware onttrekt aan alles wat jouw licht dimt. Wat dat ook moge zijn… dat mag je ook voelen. Happificeer je leven. Doe ik het ook op mijn manier.
Liefs, Irmgard
