Lief mens, je bent veel te hard voor jezelf. Je hardheid verhard je. Je pijn ook.
Je bent niet je pijn, niet je hardheid en ook niet je verdriet.
Hardheid houdt geen stand als je liefde bent. Liefde ben je namelijk. Licht ben je. Je bent in je oordeel aan zelf te verkrampt, te hard, te veroordelend en zoals wij (het universum) het zeggen niet zuiver.
Zoals jij vaak tegen anderen zegt: “als jij eens ziet wat ik nu zie dan zou jij jezelf anders bezien”. Je weet toch wat je waard bent, hoe je voelt, wat je voelt? Waarom kan jij na al die lessen nog steeds niet met liefde naar jezelf kijken? Met mededogen, met compassie, met weemoed naar alles wat was? Wat is.
Jíj bent liefde! Alles is liefde. Daarom mag je beginnen jezelf met liefde te omarmen, te bezien, te dragen, lief te hebben tot de kern.
Liefs jouw zachte, liefhebbende, vrouwelijke energie. xxx
Liefs, Irmgard
