In mijn eigen processen van afgelopen jaren is er een thema wat elke keer naar voren kwam. Komt. Vertrouwen. Vertrouwen op mezelf, op het pad maar ook op wat ik hier mag komen brengen. Wat mijn taak van zijn is. Soul taak. Ontelbare keren heeft het universum me ‘getest’ en in de continuïteit van mijn eigen emotionele roller coaster, betreffende de weg naar binnen toe, weet ik thans het vertrouwen grotendeels te omarmen.
Vertrouwen is niet iets wat je aan komt waaien dat heb je of heb je niet. Ik had het dus beslist niet. Eigenlijk in alles niet. Vette nope. Ondanks dat de berg die ik liep gaandeweg steeds lichter werd, zie ik de horizon nog steeds niet. Immers als het universum met je bezig is, mag je wellicht soms een glimp van de toekomst zien maar helaas niet alles. Zo werkt het bij mij dan. Anders wordt de mogelijkheid om zo open minded mogelijk er naar toe te wandelen, te laveren dan wel te processen ontnomen. Omdat ik als mens te veel gefocust zou zijn op de uitkomst terwijl het gaat om het pad wat je loopt, de lessen die je eruit trekt en de wijsheid die je daarmee vergaart om verder te wandelen. Zaken anders te bezien, aan te pakken en te processen.
Vertrouwen dat ontbreekt er hier wel eens aan zeg ik dus eerlijk. Al ben ik er wel in gegroeid en heb zeker stappen daarin gezet. Maar het blijft een ding. Zeker nu ik op de valreep sta het oude weer achter me te laten en het nieuwe te gaan omarmen. Verandering, mijn comfort zone (al moet ik zeggen deze was niet erg comfortabel hier op een druk industrieterrein) verlaten, het zijn niet de makkelijkste dingen. Zeker niet als je totaal geen clou, sjoege hebt wat het nieuwe dan ook mag zijn. Het universum is magic maar ze tovert wel op haar eigen manier. Dat is soms schakelen. Tsja, maar dan krijg je ook wat.
Op de spirituele beurs heb ik mezelf een tweedehands Angel kaartendekje cadeau gedaan. Naast de mooie ervaringen die ik met mensen had, zeker met degene die ik mocht ‘aanraken’ met de woorden die vanuit mijn ziel kwamen, keerde ik content naar huis toe. Elke dag trek ik een kaartje voordat ik achter mijn laptop mijn verhaaltjes ga tikken. Universeel geïnspireerd. Altijd. Vandaag trok ik ‘vertrouwen’. Ik voel dat de uitkomst, meer duidelijkheid en meer zichtbare weg een fractie nabij is… maar om dan vertrouwen te hebben en te houden is moeilijk. Ontzettend moeilijk. Maar ik heb het weer. Gelukkig!
Gisteren had ik een intens zware dag zo net na een beurs maar zeker ook omdat de lionsgate geopend werd en ik zo intens open stond dat mijn hoofd er pijn van ging doen en ik nauwelijks kon aarden in het hier en nu. Zeer zeker niet in mijn vertrouwen. Afijn, die dag ging ook weer voorbij en vandaag heb ik hem weer helemaal: vertrouwen. Kom maar op universe: showtime!
Vertrouwen hebben en houden, is wezenlijk constructief. Het draagt enorm bij aan jouw processen, aan je zijn maar ook je bewustzijn in het hier en nu. Als je in vertrouwen kan zijn met al wat is dan nodig je niet alleen jezelf uit om in rust te blijven en open te zijn in wat komen mag maar ook bespoedig je daarmee je processen. Want hoe meer je blokkeert hoe langer het kan duren. Acceptatie, vertrouwen, zet een easy flow in gang en dan schep je ook ruimte om datgene wat voor jou bestemd is naar je toe te laten komen. En dat mag het dus zijn: vertrouwen op datgene wat komen mag waarmee het universum de vrijbrief krijgt om te ‘leveren’. Te manifesteren….
Liefs, Irmgard
