Als je binnenste straalt en jij het naar de buitenkant met je menselijke zijn vertaalt, zit daar een verschil. Het behoeft geen epistel te worden over het feit dat er mensen zijn die niet gedreven worden door hun passie, zielspassie bedoel ik dan, maar door persoonlijk gewin.
Die de zetel der almachtige ego aanhangen en dit dan ook zo naar buiten brengen en hun pure zijn geen kans geven naar boven te komen omdat het ego de overhand neemt. Je ware zijn mag als een synopsis gelezen worden. Dat jouw binnenste zich direct aan de buitenkant laat zien.
We zijn allemaal niet hetzelfde en dat is maar flink goed zo. Want anders werd het een eenheidsworst in al die uniciteit en dat onderscheidt dan ook geen kaf van de koren meer. We zijn tenslotte uniek bedoeld en niet over één kam te scheren. Hoe stoffelijk we ook zijn.
Het is een utopie te denken dat we ons hoogste goed kunnen geven, kunnen doen spreiden met het ego. Dat is een ‘egotopie’! Ongekunsteld puur zijn dat is het doel, gedreven zijn met en door je zuivere licht en met de connectie die je hebt met anderen (en met het universum too omdat we allemaal vanuit onze kern met de universele energieën verbonden zijn).
Het is een anticlimax om te zien, voelen en ervaren hoeveel mensen hun werkelijke aard voorbij lopen, hun natuurlijke zijn en daarmee het licht wat ze in zich hebben laten verdoezelen door een drijfveer die buiten hun zielszijn groeit en soms enorme proporties, uitingsvormen en verschijningen doet aannemen.
Diepbedroevend is het te voelen dat er in saamhorigheid van het zijn er mensen zijn die zich verheven voelen boven anderen, terwijl het kunstje wat hen is toebedeeld ook maar is komen aanwaaien. Sterker nog dat het kunstje wat ze doen eigenlijk in ons allen zit. We zijn allemaal mediamiek, hebben ieder een lijntje met de energie van al en we mogen niet voorbij gaan wat vanuit the soul zuiver neergezet kan en mag worden. Vanuit die zuivere zielspassie en herkenning waar ik net al op doelde.
Ik zag, kwam en ervaarde. Iemand zei me op de spirituele beurs gister “het is van afstand niet te zien wat jij doet… ik mis een bord”. Waarop ik antwoordde “ik heb geen bord nodig om te zijn wie ik ben”. Mijn kern laat zichzelf zien. Het is uitnodiging om dichterbij te komen en te zien wie ik ben. Daar voegt geen reclamebord iets aan toe.
Het licht verspreiden doe je vanuit je heart & soul en dan maakt het niet hoe je het doet, welke manieren je gebruikt als je intentie maar goed is. Zuiver. Want daar draait het om. Bord of geen bord. Om die zuivere intentie die jij neer mag zetten vanuit jouw zelfzijn. Zielszijn.
Je hebt niet veel tamtam nodig om te zijn wie je bent. Pure eenvoud siert. Nu, altijd, dan. Je hoeft het nooit, buiten jezelf groter te maken dan dat het bedoeld is. Je kan dat doen, vindt wellicht gehoor, toeschouwers, whatever maar het houdt geen stand als het niet gedreven wordt door die zuivere zielspassie.
Wat je ook neerzet, zorg nooit dat je anderen afwijst. Hoe dan ook. Wie dan ook. Zo is het niet bedoeld. Het hart mag ruim zijn, de ziel is dat zeker en in de omarming van jezelf ligt de omarming (verbinding) van anderen. Afwijzen is een vorm van onnatuurlijke verdediging. Er wordt iets geraakt en je sluit af. Wijst af. Prima. Maar weet dan dat het niet aan die ander ligt maar aan jezelf.
Straal zoals je bedoeld bent te stralen. Geef zoals je bedoeld bent te geven. Met een zuivere intentie, met een hart vol liefde en een ziel waarin het licht overvloedig vloeit…
Liefs, Irmgard
