Enorm veel, bergen, verstouwd
Jarenlang mezelf gans herkauwd
Tot het diepst -yup alle lagen!- ontleed
Mijn God, wat heet
Compleet gereset & getest
Afijn; the universe on its best!
Minder zweven
Geaard leven, mij om het even
Onbenullig gekul, het zal mij niet kullen
Inmiddels weinig meer te verhullen
Tot de bodém, krakend verse kip
Leve de onthulling, hieper-de-hip!
Heel wat beleefd van de Sahara tot Stansted
Met uiteindelijk mijn twinsoul in bed
Die universele processen, krek dat ist
Had ik dat eerder geweten, voordat ik dát wist
No time to waste aan onbenullig gelul
Geen ruimte meer voor flauwekul!
Uitdiepen, doet verlichten
En zelfs je ergste pantser doen zwichten
In totale verzachting van een shopaholic
Tot een universele workaholic
Het één verheft de ander (en anderen)
Ik doe alleen nog aan soul meanderen!
Eens een ontplofte mind té ver, altijd gaar
Das voorbij ben daarmee verrekte klaar
Ik vergeef mezelf voor alles wat is
Fouten, schaduw en zo. Geen gekissebis
Ik ben één met mezelf, moi, ikke en me eigen
Heb niet alleen mezelf achterna lopen hijgen
Ach, die zielsverbindingen. Dikke vette, stinkende scheten!
Daar had ik totaal geen kaas van gevreten
Ik liep wel braaf mee in die universele mallemolen
Ondertussen cakewalkend & dansend op hete kolen
Eenzaam, donker, de processen home alleen
Mind focus, een blok aan mijn been
Inmiddels weet ik beter, voel dieper
Geen gemiep meer en gekieper
Krachtig in balans en kan iéder vergeven en lezen
Al zijnde ontelbare keren te zijn afgewezen
Brul ik mijn eigen pad krachtig als een leeuw
Kwam van ver met een geboorte schreeuw
Ik sta als een huis en als een paal
Met aan mijn zijde mijn maatje en gemaal
Een kabouter en eentje van planeetje ster
Ik doe niet aan ego, getvér!
Nu ben ik vergeven in het vergeven
Het is tijd om te gaan voelen, ervaren en beleven…
Liefs, Irmgard
