De sluier van de gedachte
Verdoezelt
Verbergt
Versluiert
Verbastert
Het ware gevoel
Een heleboel
De zon zit in jou!
Schijnend
Uitlijnend
Gloeiende kool
Sprankelende hoop
Dat voel je
Althans dat is de bedoeling
Schellen, muren, bunkers
Aanhoudend pijn
Pellen, ontvellen
Trekken, duwen
En maar dieper
Gekieperd
Tot in de spelonken
Van zijn
Fijn. Ontmaskerd
Authentiek
Essentieel chic
Onwijs gaaf
Mezelf, verzacht
In zijn kracht
Puur
In eeuwige duur
Zelf
In stilte
Retraite in zijn
Geheel in lijn
Zilveren koord
Niet meer door gesmoord
Maar samen één
Staand, op twee been
Tip
Verhip van eigen zon
Wist niet dat ik het kon
In veelheid van zijn
Natuurlijk, afijn
Nooit meer hinkelend
Achter de sluier
Maar pontificaal
Zon-zijn-fijn…
Liefs, Irmgard
