De zon zit in mijn hart
De zon zit in mijn lijf
Ik voel de warmte
Zie het licht
Het wil schijnen
Ontiegelijk veel
Authentiek, met de billen bloot
Gewoon, zoals ik ben
De sluiers zijn verdwenen
Lagen intens gepeld
Ontveld tot in mijn zielskern
Mijn menszijn achtergesteld
Ik ben de zon, de liefde, het licht
Kind van de sterren
Universeel gestegen
Verweven met Al(l) wat is
De banden zijn gesmeed
De koorden lopen diep
Worden aangehaald
Van kern tot kern
Elkaar zien, (verder) helpen
Zijn, zoals we bedoeld zijn te zijn
Zonder blikken of blozen
Naakt zijn. Niks te verbloemen
Te verhullen (meer)
Ik ben ik. Jij bent jij
Samen zijn wij dus
Het kostte heel wat processen
Tranen, zweet. Sloten vol beide
Vallen, maar weer opstaan
En weer voortgaan
Decadent ontveld
Van mistige sluiers
Maskers ontdaan
Veren en keren
Opwinden en verkeren
Maar weer voortgaan
Dóórgaan
Tot ik geen kik meer kan zeggen
Universeel gemangeld
Tot de overgave mijn deel wordt
Smeek… het is genoeg geweest!
Doe maar, ik wil
Het kan me niet meer verkeren
Bommen of stikken
Accepteren of tegenwerpen
Met de kont tegen de universele krib
Het kruis maar weer laden
Verder dragen slepen
Zodat dát zielsdeel
Deel wordt van mijn zijn
Pijn ja. Van al het gekronkel, gesleep
Kom maar op met die zon
Om te beginnen met mijn eigen zon
Ik wéét het! Ik ben de zon
De maan, de sterren
Het licht, de liefde
Wat kan me nog verder verteren
Tot ik mezelf in spiegel aankijk
En zeg: jij grietje
Bent meer dan okay!
Tevree met mijn authentieke snuit
Zonder opsmuk náákt
Tot de bodem. Krakend vers
De zon zit in mijn hart
Ik bén de zon
De zon zit in mijn lijf
Ik lééf deze zon
Ik voel de warmte
God, wat lááf ik me derin
Het wil schijnen
Nou, doe dan! Ben er klaar voor
Ontiegelijk veel…
Ook dat moet maar dan
Authentiek dus. Met die dikke billen bloot
Niks meer te verhullen
Vluchten… kan niet meer
Het is tijd om te gaan
De sterren stralen
Ik doe verhalen
Keer op keer
Laat me toch een keer met rust
Ik ben niet zo universeel toegerust
Ben een mens
Verhip ja, ik ben een mens
Vergat het zowat te leven
Ik ben de zon. Mijn allereigenste zonnige zon
Leven ja, voelen en ervaren
Dat is wat ik ga doen
Voeten op de aarde
Op de grond
Mijn part in de dikke shit
Kan mij niet meer deren
Was toch al lange tijd overhit
Ik sta. Ik sta!
In mijn eigen kracht
Ik leef mijn zon
Altijd ook in de nacht
Ik ben heel. Een hele zon
Één met zelf
Het is goed zo…
Liefs, Irmgard
