In de vervullende wens van mijn dromen kan ik mezelf tot aan de sterren lanceren, in de veronderstelling dat het universum alles zal doen wat het beste is voor mijn ziel, maar… helaas is dat niet de manier waarop het blijkbaar werkt. In de veeleisende (en duwende wensen) van mijn ziel is het nogal koppig over de te nemen processen.
Aangezien mijn menselijke zelf het werktuig is van al zijn wensen, kan de ziel veel willen, wensen en duwen, het is eerder afhankelijk van mijn gematerialiseerde lichaam, mijn universele zielsdrager, om de stappen namens mijn ziel te zetten. De koppigheid van mijn innerlijke licht, bron of noem het lichtkracht, leidt me tot over mijn grenzen, uit comfortzones en naar acties die ik nooit eerder heb ondernomen of niet durfde te ondernemen.
Mijn zielsdromen zijn afhankelijk van de werkelijke wil van mijn menselijke zelf en dat is soms nogal een afleiding, een kloof tussen “twee willen of willende concepten” niettemin, aangezien mijn bewust levende idee en concept ook sterk verweven is met de push, de lead en sprankeling (en motivatie!) van mijn ziel ben ik me ervan bewust dat hoewel ik kies, de conceptuele staat van zijn van de vrije wil door het universum sterk overdreven wordt en blijft
Ik ben niet wat ik denk dat ik ben, ik ben niet wat ik vrees wat ik zou kunnen doen en ik ben zeker niet mijn eigen limiet in de vervullende mogelijkheid van de kwaliteit van mijn eigen leven. Ik werd één met mijn ziel, diep ermee verbonden (diep geprocest) en in de afstemming zal ik stappen, mijn menselijke zelf zal een stap terug doen en zich scharen achter de ziel, haar dromen en haar wil.
Het almachtige universele goed zal mijn ziel zelf naar zijn evolutiepad leiden en het beste (met het beste bedoel ik het meest bevredigende) wat ik kan doen, de grootste stappen die ik kan nemen om vooruitgang te boeken, in het leren van mijn zielsbron is omarmen wat voorspoedigd, getoond en uitgedaagd wordt. Het kost wat aardse tijd om één te worden met jezelf, maar het kost ook wat tijd om over de angsten, de pijnen, de rugzak van het verleden te stappen die me zwaar belastte om de ziel op te ruimen om het universele licht en de liefde binnen te laten. Om het mogelijk te maken in zijn wortelende conceptuele staat, allemaal genavigeerd en ook gebaseerd op mijn specifieke zielsplan en contract, om zichzelf op zijn unieke manieren te lanceren, om te bloeien in zijn energie en om zichzelf uit te breiden in heelheid.
In de exacte middelen van zijn heb ik dat exacte punt nu bereikt. Vertrouwen hebben in plaats van bang te zijn voor wat komen gaat, de sprong wagen ondanks dat ik getroost ben in mijn zone, open zijn hoewel afsluiten, beperken en verbergen dat gebruikelijke menselijke patroon is. Het is een hele uitdaging om onbevreesd te zijn met betrekking tot het leven zelf, de uitdagingen, de moeilijkheden en een ding dat ik tot op dit moment heb geleerd, is dat de kracht binnenin, deze lichtkracht -mijn menselijke bekrachtiging- alles kan overwinnen. Het is zo natuurlijk om bang te zijn wanneer je in je zielsdromen moet springen en de geest zeurt, beperkt en een negatieve voorkeur heeft met betrekking tot leven veranderende momenten.
Ik ben onderweg. Het volgen van de dromen van mijn ziel door zijn universele inbreng en het overwinnen van mijn eigen beperkingen, moeilijkheden, patronen, ideeën en ook mijn gebrek aan vertrouwen. In totale acceptatie omarm ik wat komen gaat, wat bedoeld is te zijn en in de vertrouwelijke influisteringen die ik krijg is mij het pad, de mogelijkheden en het voorziene resultaat al getoond. Ik ben het die te koppig, te niet toegewijd duidelijk is in mijn geloof (koppig zijn in mijn angsten), in mijn geloof dat alles wat getoond wordt mijn waarheid is. De trouwe waarheid van het zijn. Zodra ik dit in zijn conclusies heb toegegeven, zal het een sprong maken, het universum zal zich uitbreiden en zijn universele versnelling gebruiken om dingen voor elkaar te krijgen, zich te ontvouwen en te lanceren. Ik sta op het lanceerplatform… gelanceerd in de getrouwe droomcontext van mijn ziel, haar middelen en haar universaliteit. Het aftellen is begonnen… Ik veroorzaak met mijn menselijke zelf de vertraging…
Liefs, Irmgard
