Als mens zijn we niet zo verschillend van elkaar als we in eerste instantie denken. We hebben vaak allemaal dezelfde basisbehoeften. Wensen we allen niet een (lekker) bord eten, voldoende te drinken, een dak boven je hoofd en zekerheid? Een bepaalde veiligheid over wellicht je relatie, werk en / of bestaansbron? En liefde. Heel veel liefde. Daar wil ik het in dit artikel over hebben.
De innerlijke bron die liefde heet
Liefdevol schrijven over liefde. Liefde delen. Oneindige liefde. Onvoorwaardelijke liefde. Over zelfliefde hebben maar ook over de liefde naar anderen toe. Leven vanuit je hart. Vanuit je innerlijke, ware gevoelens. Vanuit een pure waarachtigheid. Niet gedomineerd en geleid worden door het verstand en de ratio. Leven vanuit pure emotie, gevoelens en liefde. Ik zal het woord liefde in deze tekst veel gebruiken. Zodra ik namelijk aan liefde denk, spreek of erover schrijf, word mijn hart, mijn innerlijke kloppende drijvende kracht, vervuld met een warme stroom. Een stralende warmte. Van binnenuit. Dit maakt dat ik me blij, vreugdevol en krachtig voel. Het liefst zou ik dan van de daken willen schreeuwen: mensen sta stil bij jezelf, ervaar je diepste bron en kijk om je heen en deel van al dat liefdevolle gevoel mede. Breng de mensheid tot bloeit. Begin vandaag. Het succes, de sleutel tot alles wat je zou willen bereiken, ligt in je. Jazeker. In je zelf. In jouw eigen systeem. Bij de innerlijke bron die Liefde heet. Je hoeft deze alleen maar aan te boren en je hart te volgen. Het leven hoeft niet zo moeilijk te zijn.
Lichtpuntjes, sprankels en vonken
Je hart openen om de liefde om je heen te verspreiden, dat is makkelijker gezegd dan in de praktijk gedaan. Open je hart en strooien maar. Natuurlijk werkt dit zo niet. Het begint bij de basis. Zelfliefde. Houden van jezelf. Ik heb er ook heel wat jaren over gedaan en het is still in progress. Je bent als mens altijd in ontwikkeling. Het leven staat niet stil maar jij als mens ook niet. Misschien denk je dat zal wel. Ik zit in een impasse. Ben compleet vastgelopen. De put is zo diep, ik kom er niet meer uit. Leermomentje? Echt niet! Maar toch is het zo dat er een dag aanbreekt waarbij je stukje bij beetje verder omhoog krabbelt. Uit dat diepe dal. Zelfs in deze tijden van (gedwongen) rust en stilstand leer je. Dat zijn ook leermomenten. We hebben allemaal het nodige meegemaakt. Zijn aangedaan, getroffen of geroerd door minder leuke en onprettige ervaringen. Wellicht ben je teleurgesteld. In jouw leven of jezelf. Of nog ruimer, in alles en iedereen. Dat is mogelijk. Zeker. Maar ook dan zijn er nog lichtpuntjes, sprankels of vonken te zien of te ontdekken. Je kan jezelf terugtrekken in jezelf en je hart afsluiten vanuit deze vervelende gebeurtenissen. Of uit voorbehoud ter bescherming. Uit angst. Maar dan stagneer je jezelf en jouw (spirituele) groei. Ik ben zelf altijd de uitdaging van het leven aangegaan, hoe diep ik ook zat. Gezonken was. Je hebt er namelijk niets aan jezelf te laten verzanden in je malaise. De kop letterlijk in het zand van levenstrammelant en tegenslagen te steken. De bagger die we, ook jij, ieder afzonderlijk meemaken op onze levensweg. Je zou bijna zeggen dat het inherent is aan het leven. Je aller eigenste portie levensshit krijgen. Ook jij ontkomt er niet aan. Het universum geeft ieder zijn deel. Hoe mooi jouw gras ook is. Jouw deurtje wordt echt niet voorbij gelopen! Tell me something.
Zelfliefde
De basis is dus gelegen om jouw leven niet door alles wat je hebt meegemaakt, of wellicht nog middenin zit, te laten leiden. Je hart af te sluiten. Uiteraard kan je lamgeslagen zijn door hetgeen jou is overgekomen. Dat begrijp ik maar al te goed. Het is de kunst om daar mee om te leren gaan. Van jezelf (verder) geen slachtoffer te maken en jezelf in medelijden te omhullen. Je mag jezelf boos, verdrietig en terneergeslagen voelen. Teleurgesteld zijn of allerlei vervelende emoties ervaren die er maar te bedenken zijn. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn. They never promised you a rosegarden! Echt niet. Maar er komt een cruciaal punt waarop je verder moet. Of je wilt of niet en het, uit zelfbehoud, beter is dat je ‘alles’ achter je probeert te laten. Met als doel jouw bezeerde en geraakte hart, jouw levensmotor, (weer) ontvankelijk te maken -zeg maar gerust open te stellen- voor liefde. Liefde voor jezelf. Als krachtbron. Als je geen liefde voor jezelf voelt, kan je ook geen liefde aan anderen geven. Uitdelen, strooien of verspreiden. Liefde, daar ga ik weer, is zo mooi. Niet alleen tussen twee mensen maar als leidraad voor jezelf. In jouw bestaan. Liefde voor alles om je heen. Liefde kan aandacht geven, rust brengen, vreugde en blijheid schenken, helend werken. Liefde kan zoveel betekenen. Ik zou bijna zeggen het is allesomvattend mooi. Goed. Liefde dus. Voor jezelf. Daar kan je van nature mee gezegend zijn. Of niet. Zo simpel is het. Mocht je een liefdeloze inborst hebben, een niet aimabele aard hebben door wat voor reden ook, dan kan je wel proberen meer eigenliefde, sympathie, warmte en genegenheid voor jezelf proberen op te brengen. Elke dag opnieuw heb je daarin een keuze. Choix de vie! Kan je daar een overweging in maken. Laat je jezelf leiden door emoties van verdriet, boosheid, beschaamd zijn etcetera vanuit het ego dan wel je verstand of neem je jouw hart als richtsnoer voor jouw Zijn? Acceptatie van jezelf is een gouden uitgangspunt. The golden rule. Dat begint met mild zijn. Jezelf accepteren zoals je bent. Met al zijn goede maar zeker ook minder fijne eigenschappen. Met al zijn aardse dualiteiten en tekortkomingen. Zeg nu zelf, die hebben we toch allemaal??? Het beste is om wel realistisch te blijven. Niettemin, houd van jezelf. Durf jezelf lief te hebben! Onvoorwaardelijk. Dus zonder restricties, condities of allerlei andere eisen waartoe je jezelf verplicht. Zet die kunstmatige gedachte aan de kant. Zo werkt het niet. Houden van je zelf is een gevoel. Niet jezelf omringen met nog meer spul, vermaak of wat dan ook. Dat is tijdelijke aandacht. Kortstondige vervulling. Dat is geen echte liefde! Het kan een liefdevol gebaar zijn naar jezelf. Maar de sensatie daarvan is maar kortdurend. Tijdelijk dus in duur. Een leegte wordt kortstondig gevuld. En pleistertje over je open zielswond. Dat is geen ware love! Ware zelfliefde is dat je jezelf waardeert om wie je bent. De erkenning van je eigenste persoontje. De achting en genegenheid die je voor jezelf opbrengt. Heel je hart door je je eigen positieve waarheid over jezelf in te zien. Vanuit liefde. Jezelf wentelen in pure ‘okayness‘. Met een geopend liefdevol hart. Op basis van volledige zelfacceptatie. O, denk je dat je dat niet in je hebt? Zeker wel! Ik ben ervan overtuigd dat jij dat kan. Even de denkknop over jezelf omswitchen. Die mind ook altijd… Pfff.
Deel vanuit een geopend hart ervan mede
Tot in je diepste zelf, jouw innerlijk, is jouw eigen bron der liefde geopend. Je hebt je kern geraakt. De essentie is opengesteld. Het liefdescentrum is toegankelijk. Prachtig. Dit is het betere zielenwerk. Dat vind ik dan. Zodra je ervoor kiest, of je hebt van nature een geopend, liefdevol hart, je hartenkracht en liefde in te zetten en te verweven in je dagelijks leven, zal je de liefde uitstralen naar anderen. Je innerlijk heeft dan vlam gevat, is ontbrand. In alles wat je met jouw ziel, die vervuld is van liefde, doet, onderneemt of uitdraagt, zal je het licht uitstralen. In jouw werk, naar vrienden, familie tot onbekenden toe. Je bent dan een zonnestraaltje in het centrum van jouw bestaan. Het lichtbaken in jouw existentie. Het geeft jezelf ook een enorme fijne bestaanszekerheid. Althans mij wel. De liefde die je hebt, geeft en uitzendt, zal voelbaar zijn. Bij jezelf. In de buitenwereld. De mensen die op jouw pad komen, kunnen de liefde in je Zijn en in je werk (intuïtief) opmerken en aanvoelen. Je zal zien dat dit je in andere situaties, omstandigheden en toevalsmomenten brengt. Ook zullen nieuwe mensen je pad kruisen. Anderen zullen automatisch worden aangetrokken tot een baken van licht in ons midden. Hoeveel meer verbinding kan dat brengen. En vervulling. Dit kan aanstekelijk werken. Een goed voorbeeld doet overigens altijd volgen. Laat de energie stromen en zorg dat je hart door niets of door niemand (meer) afgesloten wordt! Als deze door levensgebeurtenissen (tijdelijk) ontoegankelijk was. Laat eventuele pijnen, het verdriet of de omstandigheden je hart niet wederom vergrendelen of verzegelen. Zorg dat het pantser, jouw schillen die misschien jouw hart voor lange tijd hebben afgeschermd van jouw persoonlijke liefdesstroom, niet de kans krijgen je hart te voorzien van een slot. Zorg dat deze immer geopend blijft! Leg de focus op je hart. Jouw geopende krachtbron der liefde.
Liefde als gouden verbindingskoord
Van liefde kan je nooit genoeg ontvangen, hebben en krijgen. Koester de liefde! Dit geldt ook voor het geven van liefde. Verspreid. Deel ervan mede. Voorzie je leven en dat van anderen van liefde. Lot’s of love. Al is je bestaanskringetje nog zo klein. Straal je liefde ver over de grenzen van jouw gezichtsveld uit. Zorg dat jouw gouden aura anderen tegemoet straalt. Ben het lichtpuntje voor anderen. Laat jezelf niet leiden door je ratio maar door jouw geopende hart. Voel je jezelf niet, doordat je vanuit liefde je leven leidt, kwetsbaar. Dat jouw hart en jouw hartenkracht en gevoel richtinggevend zijn, wil niet per definitie zeggen dat je ook daadwerkelijk jezelf dusdanig openstelt dat je overgevoelig als mens bent. So what? Met overgevoeligheid en hoog sensitiviteit is niets mis mee. Dat je gevoelens laat zien, houdt niet in dat je zwak bent. Verre van dat. Het getuigt namelijk van menselijke kracht om jezelf neer zetten wie je echt bent. Dat je jouw hart en liefde openstelt en geeft. Je bent niet de enige. Steeds meer mensen gaan vanuit hun hart leven en scharen zich achter de roep vanuit hun ziel. Leven hun leven vanuit liefde en intuïtie en doen datgene wat hun innerlijke bron laat voelen. De toevalligheden, ook wel synchroniciteiten genoemd, die dan op je zielenpad komen, zijn echt geen toevalstreffers. Dat is de magnetische werking van het universum. Je trekt dit met je liefdevolle levenshouding als het ware naar je toe. Het licht wat je uitzendt, wordt door de onzichtbare dimensie zeker ook gevoeld en gezien. Vanuit deze dimensie zijn ze nooit te beroerd om jou als stralende liefdesbron te helpen. Met als intentie de mensheid te verbroederen. Zodat we vanuit liefde ons leven leiden, vanuit leven ons leven vervullen en vanuit liefde de ander tegemoet treden opdat er meer verbinding ontstaat. Zie liefde als het gouden, onzichtbare koord wat iedereen met elkaar zou verbinden. Love is booming!!! Dus wat let je jouw leven vorm te geven in het teken van liefde. Open je hart! Deel ervan mede. Geef en verbind. Maak de wereld een plek waar je graag wilt zijn, mooier in al zijn facetten. Kortom, open jouw hart en deel ervan mede.
Lieve hartengroet, Irmgard
