Er is moed voor nodig om in kwetsbaarheid gezien te worden. Je kwetsbaar kunnen opstellen, vanuit je zelf perspectief, is een prachtig iets maar eer het zover is, heb je heel wat (innerlijke) processen doorlopen. Om je hogere zelf te kunnen ontmoeten en omarmen, is een diepgaand onderzoek nodig. In de introspectie van jezelf kom je zaken tegen waar je namelijk niet graag over praat, waar je liever niet aan terugdenkt, pijn die je niet meer wilt of kan voelen en je wilt deze gewaarwordingen, het verdriet en de gevoelens daarbij het liefst ‘in de pot der vergetelheid’ stoppen. En dat is menselijk, héél menselijk.
Niettegenstaande is het dat jij een universeel wezen bent en dat vele pijnen, intens verdriet en diepe wonden op je ziel geslagen zijn. In dit leven doch ook zeker in eerdere levens. Je ziel gaat verder, het is een energetische reiziger en de reis in de universele eeuwigheid houdt niet op bij het verlies van een aards lichaam, hetgeen wederkeert tot de stof.
Jouw universele, eeuwige bron, jouw ziel, wil graag evolueren. Zich opschonen en je kan op een gegeven moment, op een divine timing moment, uitgedaagd worden je ziel te gaan leven doch ook zuiveren, te verfrissen en zich te ontdoen van al wat mag worden gezuiverd in de energetische zielslagen van jouw soul.
Je kan niets schoonpoetsen wat je niet kent en juist als je door het universum genoopt wordt naar deze pijnen, verdriet en wellicht diepe wonden te kijken, zal niet alleen je ziel maar ook het universum je provoceren als het ware om zoveel mogelijk van dat oud zeer onder ogen te zien, te voelen, ervaren, doorleven dat je niet anders kunt dan in de kern jezelf te gaan bezien. Te gaan onderzoeken wat dáár leeft. Voelen.
Dit zijn intense processen en zijn niet in aardse tijd te meten. Daarbij loopt ieder zijn eigen proces en je kan niets forceren, afdwingen dan wel versnellen. Je mag je tijd nemen wat er voor staat. Ook al denk je soms dat je stilstaat, ondertussen ben je ontzettend hard aan het werk.
Het kan een heel op zichzelf staand traject zijn om jezelf te gaan voelen. Dat is altijd okay. Neem jouw plek, tijd en ruimte in als het zover is. Probeer in de rust te voelen wat er binnenin borrelt, pusht dan wel leeft. Ervaar in de stilte en alles wat je tegen komt, ben mild naar jezelf, probeer dat te laten zijn. Vecht er niet tegen. Je mag het voelen hoe vervelend ook.
Jij bent waardig om jezelf te gaan voelen en in de momenten die jij voor jezelf neemt, kan je alles wat rauw in je kern, in je hart en soul, aanvoelt gaan onderzoeken. Kwetsbaarheid is eng, kan onwennig aandoen maar als je jezelf in de rauwheid van pijn en verdriet kan ontmoeten, kan je dit ook gaan omarmen. In mildheid je oud zeer voelen, koesteren en naar boven laten komen. Niet meer trachten te verdoezelen (als je dat al deed), van je af te duwen, te negeren, weg te lachen maar tot de oppervlakte laat te komen. In alle naaktheid. Je gaat dan als het ware met je soulbillen bloot.
Dat kan even schrikken zijn (ik zeg het heel genuanceerd nu) maar zo bijdragend en verhelderend zijn voor jouw intensieve soul processen. Het universum zal je triggeren, keer op keer, om jezelf tot opschoning te krijgen. In zoverre dat voor jou, conform jouw universele plan van zijn en wellicht ook contract nodig is. De universele energieën zijn nogal aanhoudend als het jouw ziel, zielsprocessen en zielszijn betreft. Ze blijven in je zielspot roeren, op je deur kloppen, jou triggers geven totdat jij jezelf recht in de spiegel durft aan te kijken. De intrinsieke spiegel dan van zijn. Tuurlijk is het soms schrikken van wat je ziet. Niemand komt ongeschonden de zielsevolutie door. We zijn allemaal dader of slachtoffer geweest en dat heeft er ingehakt. We hebben allemaal levens meegemaakt die we liever niet in onze zielsherinnering bij on dragen. Evolutie is groeien en groeien doe je door fijne, happy, zaken maar zeker ook door pijn, verdriet en meer.
Jezelf in kwetsbaarheid durven te gaan openen is een onderdeel van jouw zielsevolutie en hoe je het went of keert, iedereen komt er een keer voor te staan om de diepste deurtjes van je ziel, zielszijn en zielsplan te gaan openen, te onderzoeken en te zuiveren.
Een zuivere ziel is het hoogste evolutiegoed en je kan als ziel enkele wederkeren naar de bron als jouw ziel één is met het licht, één is met de liefde. Maar zover is het nog niet want je bent hier met beide voeten op de aarde. Je kan het trachten te ontlopen dat jouw ziel zich wil tonen in zijn rauwste, meer pure, vorm maar je beseft toch wel degelijk dat een diamant ook alleen zijn schittering kan krijgen door het slijpen tot in zijn mooiste, schitterende, meest glanzende en schijnende vorm? En hoe zuiverder een diamant…
Wat ik geleerd heb is dat delen uit kwetsbaarheid doet helen en dat het anderen uitnodigt om bij zelf te gaan voelen wat daar leeft. Je hoeft daar weinig voor te doen. Enkel jezelf te zijn en natuurlijk zal de één daar makkelijker op reageren dan een andere ziel. We hebben allemaal ons eigen zielstraject te belopen en niet iedereen matcht met jouw zielsfrequentie. En dat is ook okay. Je mag niet alleen mild zijn naar zelf maar ook naar anderen. Laat jezelf zien in kwetsbaarheid en ben vol compassie naar jezelf, naar jouw processen en naar al dat is. Dit is niet het eindstation. Je bent al zo vaak opgeveerd. Nu zal je ook weer opveren. Je ziel weet dat. En jij ergens ook…
Liefs, Irmgard
