In het proces waarin ik leer meer op mezelf te focussen in plaats van op al en iedereen als een kameleon van zijn waarbij mijn eigenheid steeds weer op de proef werd gesteld, ben ik momenteel zo ver gekomen in het proces naar zelf-liefde, zelfwaardering en zelfreflectie dat ik steeds beter leer op mezelf te focussen en bij mezelf te blijven. Vanuit mijn essentiële kern van zijn, mijn authentieke zelf, in de vervolmaking van het geheel. Het geheel gezien als een samenwerking, intrinsieke verbinding, tussen het zelf soul zijn en mijn menselijke aspect aangestuurd door mijn mind.
Een mega proces an sich en ik weet, voel, dat ik onderdeel van wat groters ben en dat is niet alleen mijn eigen unieke evolutieproces maar dat van al. Als componentje van een groter geheel. Dit proces is en blijft in beweging en daarom kan ik stellig voelen, weten en overtuigd zijn dat ik er nooit ben. Ik ben louter onderweg. Onderweg met mijn zelf-zijn ter complementering van mezelf. Als ziel. Menselijke ziel wel te verstaan.
In deze reis, de interne reis met mijn menselijke zijn, heb ik inmiddels geleerd, en dat gaat met vallen en opstaan, dat ik vanuit de kern pas kan geven als ik in verbinding sta met mijn hogere zelf. Mijn zielszelf. In de veronderstelling dat ik al zoveel geprocest heb en al een end ben, tracht ik elke keer te verzuchten dat, bij elke hobbel, trigger, dieptepunt waaruit weer opgeveerd wordt, dat ik het gehad heb. Maar niets is minder waar. Niettemin realiseer ik me dat alles nodig was om te komen tot dit exacte moment. Het moment dat ik volledig op mezelf kan en zelf durf te vertrouwen, op mijn waarnemingen. Als mens en ziel.
De essentiële waarheid is derhalve dat ik mezelf steeds meer durf te verlaten op, te vertrouwen op en de focus te houden op mezelf. Dat is pure winst. Interne winst doch ook extern. Kon ik vroeger nimmer voor mezelf kiezen nu gaat dat me steeds makkelijkere af om niet alleen de keuze te kunnen doorvoelen, de uitkomsten, doch ook wat de bijdrage is aan mezelf en dat maakt het soms een stuk makkelijker. Dat je mag kiezen vanuit een groter plaatje, perspectief.
Dit zal ik even concreet maken. Ik sta voor een keuze iets voor mezelf te regelen. Al jarenlang wil ik een ayurvedische reis maken en het was of niet nodig (vond ik), te duur, geen tijd of wat dan ook. Er was altijd wel een excuus. Om iets niet te doen waaronder zo’n reis. Niet dat ik stilgezeten heb maar de keuzes uit het verleden waren meer gebaseerd op andere motieven: geluk kopen (wat dus niet lukt kan ik je vertellen. Want geluk zit in jezelf en niet in je portemonnee!), als vlucht (om de werkelijkheid van zijn te ontsnappen) of van kijk mij eens. Wat nogal buitenkant gerelateerd was. En dat is een utopie van zijn want de werkelijke weelde zit van binnen. Op zielsniveau en het geluksgevoel, the happiness, die je daar voelt.
Gek genoeg voelde ik al van alles maar had nog even de bevestiging nodig van mijn lieve vriendin. Die ook voorzien is van een enorme paranormale voelspriet en samen kwamen tot hetzelfde: het zou ontzettend bijdragend zijn. Om te herstellen van mijn burn-out maar ook om duidelijk te krijgen wat de volgende stappen mogen zijn in het vervolmaken van hetgeen ik op deze planeet kom brengen. Wat nog steeds een tast in niemandsland is gezien de hoeveelheid waar ik soms mee bezig ben.
Vanochtend sloeg de twijfel (weer) toe. Het was zo lang, vier weken, zo ver (India) . De reis wellicht te belastend omdat ik zo snel overprikkeld ben tegenwoordig van alle energieën van anderen en zelfs soms hun pijn opvang maar ook emotioneel gezien herstellende van het afgebrande, overspannen gevoel van zijn. Tijdens mijn ochtendmeditatie vroeg ik aan mijn team, aan het universum, wat moet ik nu doen? Ik hoop altijd weer op een schot voor de boeg want het universum is er op uit om me alles zélf te laten voelen. Maar goed, het was het proberen waard. Soms lichten ze glimp op en dan ben ik weer kei blij. Zoals ze dat hier zeggen. Ik hoorde: volg je hart. Daarheen mag je gaan. En ik hoorde mijn antwoord. Wist het gister al. Voordat ik überhaupt een uur telefonische informatie kreeg van degene die deze bezielende reis begeleidt.
Ja, ik ben het waard en ja het is nodig om even tot rust te komen en te gaan voelen wat de volgende stappen mogen zijn en het is wellicht een flinke investering maar het universum kennende komt dat wel weer goed. Zolang ik blijf volgen met hart en ziel komt alles wat ik nodig heb (kansen, ontmoetingen, cadeautjes) op mijn pad en ik kan dan ook met een gerust en toegerust hart zeggen: dit mag ik doen. De focus mag op mij. Nu en dan.
Liefs, Irmgard
