In het soms overweldigend zijn van het leven zelf, waarbij je de dag mag accepteren hoe het komt en wat is kennelijk mag zijn, vroeg ik me af wat mij thans drijft. Instant popte vanuit het niets het antwoord op en het zei mij “waar word je blij van?”
Omdat het klaarblijkelijk nog een brug te ver is om voor mijzelf te voelen waar ik dus blij, enthousiast en intern happy van word, is dat niet zo makkelijk gezegd als gedaan. Zeker als je tot in je ziel DNA geprogrammeerd bent om te dienen, mensen te helpen en gericht bent op hun happiness.
Goed, de focus mag dus op zelf en flink ook. Dat is dus iets nieuws waar ik echt nog aan mag wennen. Waar word ík blij van? Ik kan hier wel een heel epos over schrijven “de zoektocht naar mijn eigen happiness” dat is mooi, zeker, maar word jij daar wel zo blij van? Dacht het niet dus. Dus ik ga het even omdraaien. En leg hierbij toch weer focus op jou.
In de woorden die ik aan jou schrijf probeer ik mijn eigen antwoorden te voelen. Als kind hadden we allemaal dromen, zeker, ik ook. Het gekke is dat ik er zelf geen enkele waargemaakt heb. Het leven kwam, nam me mee en overkwam me ook op sommige momenten. Maar hoe zit dat met jou? Heb jij je dromen kunnen waarmaken, leven of ervaren? Of zit je net als ik nu, in de woorden die ik typ, jij al lezende, te denken wat je tot dusver al in de praktijk aan dromen hebt uitgezet.
Een droom staat, dromen staan, niet op zichzelf en daar mag aan gewerkt worden. Als je een bepaalde interne passie voelt, waar je dus ontzettend blij van wordt, dan mag je die altijd, now and ever, navolgen. Het vlamt niet voor niets van binnen in die ‘energetische schuit’ (jouw ziel) van jou. Daar mag je dus wat mee doen. Bijzonder genoeg begin ik nu mijn aller eigenste vlammeke van binnen te voelen en dat is maar goed ook. Het werd tijd. Maar goed, over tijd kunnen we kort zijn. Er is geen tijd alleen het moment waarop het universeel gestuurd wordt dat het op gang mag komen. Trouwens, voel jíj al iets kriebelen of pushen? Nou we het toch over hebben? Voelen is dus de magic input. Die mag je altijd en overal volgen.
Eigenlijk heb ik wel een droom, voel ik tussen de regels door, maar de kracht van mijn gedachten maakt dat ik tegen mezelf zeg: hé het is veel te hoog gegrepen, jíj kan dat niet bewerkstellingen, hoé krijg je dat in hemelsnaam voor elkaar en wie denk jij dat je bent dat jij dat voor elkaar kan krijgen? Ik mis hier best wel wat ego in en het zou handig zijn als iets binnenin mezelf me zo nu en dan eens vooruit zet en in hangfase of achteruit gear.
Wat vanbinnen dus pookt, vlamt, tiert, raast (op een constructieve, positieve wijze dan) mag je dus navolgen. Denk niet dat je iets niet kan. Was jij ook immers niet degene die bergen beklom, barrières nam en wellicht nooit had kunnen bedenken dat jij staat waar je heden ten dage, nu dus in het moment, staat? Precies. En dat zeg ik dus ook nu voor mezelf. Er wás geen berg te hoog, geen uitdaging werd geschuwd en als ik heel eerlijk ben worden we allemaal niet uitgenodigd om datgene te leren wat we met onze ziel nog te leren hebben?
De passie van binnen wil naar buiten en jij denkt vast dat je alles niet in huis hebt om datgene te volgen wat je met hart en ziel zou willen neerzetten? Zoals ik zou ik hier willen zeggen. Maar niets is minder waar. Alles wat je hebt moeten leven, hebt moeten ondergaan, uitkristalliseren in de diepe zelfreflectie met zelf heb je allemaal nodig gehad. Om jou eigen puzzel van je bestaan te leggen zodat alle puzzelstukjes, stapje voor stapje, in elkaar mogen vallen zodat in het plaatje wat jij ziet, ik zie, een prachtig , uniek tafereel naar voren komt waarin jij jouw essentie, jouw authenticiteit en al jouw ervaring, zijn en zielswaarde in mag leggen. Dat klinkt als een droom… Nou en of!
Liefs, Irmgard
