Het universum is geen ‘club van toevalligheden’. Het universele goed kent zaken als synchroniciteiten, divine timings en ontmoetingen met gelijkgestemden. Des te meer de ziel omarmd wordt, hoe meer er komt binnenvallen. Letterlijk soms.
Zo had ik zelf wat moeilijke weken en om even de overprikkeling van zijn, als hooggevoelige ziel, te ontlopen boekte ik een weekje weg. Lekker buiten de natuur in en zo werden de wandelschoenen ook een keer ontstoft.
Bij een wandeling in het natuurgebied De Peel vond ik op een hekje een zwerfsteen. Liefdevol achtergelaten door de maker op een paal. Alsof het zo moest zijn zag ik de steen en maakte er een foto van. Instant voelde ik dat deze voor mij daar lag. Er stond “peace” op.
Omdat er wederom een omwenteling in mijn leven zit aan te komen, ben ik nogal van de leg. Ik geef vrijuit toe om binnen pakweg een jaar weer te verhuizen met zo’n Autohopper vrachtwagentje doet me eerder tranentrekken dan van vreugde springen. Ik zat nogal in de… weerstand. Ik had met mezelf te doen, te dealen en was intens boos ‘op het universum’.
Sinds 2014 zit ik dus in die soul roller coaster en ik ben emotioneel best wel geradbraakt zoals dat heet. Proceste diep en nog dieper, kwam soul familie tegen, en de ene raakte nog deeper dan de andere. Proceste ook nog door wat oude levens heen en ontmoette verschillende mensen om ook dat uit te processen. Afijn.
Ontmoette vervolgens een zielendeel en dacht dat deze verbinding het was, vergiste me grof, want er stond een andere dieper gaande verbinding op het universele plan. Kwam daar ook nog eens die ontluikende paranormaliteit sinds 2017 bij, waar ik dus never de nooit niet sjoege van had, waarvan ik dacht dat het leven zelf mijn bovenkamer dusdanig in de war had gegooid dat ik stemmen ging horen. En daar bleef het niet bij want inmiddels heb ik het ‘’hele arsenaal” waar je af en toe dus niet vrolijk van wordt als je weer eens een kabouterinvasie in je huis hebt of een alien naast je bedje staat. En alles wat nog dies meer zij…
Goed in de tegenstand, hartstikke tegendraads, en laaiend als een tierelier op dat universele goed en alles wat ik in al die jaren had geschreven, mijn art work, facebook en mijn websites… ik had er écht dik vet de pee in. Maar de pee is weer erg deep en van je diepe zijn daar moet je dus ook weer uitkomen. Dat kost dus veel energie. Het zou dus makkelijker zijn om als mak universeel soul schaap maar alles te lijden en accepteren wat er op mijn zielenpaadje komt, maar heel eerlijk gezegd hebbende… zo ben ik dus niet.
Goed, na die dikke sik erin gingen mijn schilderijen in de fik en ik was er klaar mee, Facebook on hold en mijn websites had ik opgezegd. Dacht ik dus. Daar zit dus even het nuanceverschil… tussen denken en voelen zit een wereld van verschil. Net uitgetierd en uitgeraasd hebbende tufte ik met man, hond en met volbepakte auto op naar Sevenum. Wandelschoenen mee dus.
Die Meindls zijn veelvuldig aangedaan en dat was maar goed ook. Ik werd kalmer, aimabler en vanbinnen begon ik (O MY HAPPY SOUL!) weer een beetje te sprankelen. Gloeien in gevoel. In de passie ook. Want ik schrijf en teken weer. Hulde! Goed. Toen lag daar dus die kei in de volle zon te schijnen, te pronken in vol ornaat met “peace” erop. Vrede. Ik hoorde direct “vrede begint in je eigen hart”. Harstikke cliché maar ik hoorde het wel. Overgave dus. Duidelijker kon het niet zijn. Touché. Had the universe me weer vet tuk.
Overgave én vertrouwen. Op het universele soul paadje. Weer en keer op keer. Het universum windt er geen doekjes om en ze zijn zó duidelijk. Als je niet wilt horen, luisteren of wat dan ook… er komt een dag dat je het snapt. Ik snapte het instant. In het moment. Dit gevoel probeer ik vast te houden. In het nu.
Mocht ik de volgende keer weer intern vastlopen, crashen of whatever… ik moet toch ontspullen voor de verhuizing dat terzijde… ik ben maar slechts mens. Een dualistische tweepoter met gevoel. En als die kop, de angst, het leven me weer overspoeld… pak ik de volgende keer mijn wandelschoenen. Misschien ga ik zelf wel keien beschilderen. Leg ik ze overal neer. Dan maak ik van een deep moment een mooi moment. Wandel ze!
Liefs, Irmgard
