Geordend, geknakt en geworteld
Tot in de kern
Onevenredig gezien
Gedurfd, ver
Van mijn oorspronkelijke zijn
De essentie leren omarmen
Wat een diepte! Wat een pijn!
Schillen, schellen en dies te meer
Vielen af en neer
Het oude loslatend, te neer gegaan
Om vanuit de volheid
Alle puzzelstukjes bij elkaar
Weer op te bouwen
Alles voor het beste
Zielsbest
Om stralend de universele zaadjes
Die in de kern afwachtend lagen
Te laten ontspruitend
Een bloem
Waarachtig, zó mooi
Kan wel janken
Het proces, de diepte, de volheid
Het is goed zo
Mezelf in de armen gesloten
Liefhebbend en ongekunsteld
Puur zijn en leven
Het was het waard
Zegt mijn ziel nu
Liefs, Irmgard
