Waar ik meteen mee wil beginnen is, ben jij waarachtig, trouw, aan jezelf? Want is het niet zo dat als je niet trouw aan jezelf kunt zijn je dit ook niet aan een ander kunt zijn? Wat bedoeld wordt, is jouw eigen waarachtigheid vanuit de kern. Als je jezelf nu eens onder de loep zou nemen en je zou een fictieve score nemen voor de getrouwheid van jouzelf aan je eigen authentieke zijn, datgene wat je zegt en wat je leeft… nou wat zou je scoren?
Een nul lijkt me nogal magertjes en een 10: halleluja jij bent klaar voor verlichting! Nee, echt alle gekheid op een universeel stokje genomen waar sta jij in het leven als het je eigen geloof in zelf betreft, als het eigen woorden zijn die je de ether in lanceert of dat jij vanuit die kern leeft wat daar wordt gevoeld. Zodra jij niet in jezelf geloofd en het ongeloof over jezelf ook nog wellicht aan anderen predikt dan sta jij niet zeker in je schoenen, slurpt de ander jouw energie weg, sneakt jouw energetische ruimte binnen en neemt deze in beslag of je maakt jezelf zo onzichtbaar dat je jezelf niet meer kan zien en je jouw zijn onttrekt aan het zicht van een ander. Of je hebt de neiging een end weg te blablabla-en omdat zodra jij vanuit die essentiële kern zou spreken en geen leugens, woorden witwasserij of jezelf zou verschuilen achter een fake mask mensen de ware jij zouden ontdekken. Want in jouw opinie is je leven opleuken met onwaarachtigheid met leugens, onwaarheden of de schone schijn ophouden er zo in gesijpeld, ingesleten, in jouw systeem, dat je gewoonweg niet meer tot de kern van jouw wezen kan komen.
Tot de essentie van jouw wezen komen is de waarde hechten aan jouzelf dat jij okay bent zoals je bedoeld bent. Met jouw onvolkomenheden, jouw saaiheden, die minder fijne karaktertrekken en die soms nare gedachten en trekjes van je. Dat is de schaduwzijde van het mens zijn en die mag er ten allen tijde gewoon zijn. Mogen er zijn. Een mens wordt namelijk niet perfect geboren en dat is geenszins de bedoeling want dan zouden we allemaal niks meer te leren hebben daar een levensloop van een menselijke ziel gericht is op het evolueren van jezelf. Evolutie dus. Waarachtige evolutie vanuit een zuivere intentie, een nog zuiverder gevoel en een getrouw zijnde, authentieke, kern. Houd toch op met die leugentjes om bestwil, de waarheid te verdoezelen, je ego op te poetsen met glorierijke spelingen, bedenksels en gematerialiseerde kijk van je mind op het leven.
Laat ik er maar niet omheen draaien… het leven is niet altijd leuk, het is (soms) ronduit vet ploeteren en afzien maar de schijn omwille van alles en iedereen ophouden dat het zo goed gaat, dat jij het zo voortreffelijk voor mekaar hebt, die fantastische baan met neven faciliteiten hebt… kom op zeg! Zeg gewoon de waarheid. Ben getrouw aan zelf en brei er niet zo’n onwaarschijnlijk, onwaarachtig en onzuivere kost van. Denk je nu werkelijk dat anderen smullen van jouw succesverhalen, van daken schreeuwende happiness en fantastische zijn? Is dit niet allemaal ego gedreven? Laat zien wie je écht bent met je malaise, je pijn, je eenzaamheid, je shitdagen… ben gewoon getrouw aan zelf. Probeer okay te zijn met zelf en laat de verdoezeling vanuit de mind voor wat ze zijn.
Jíj bént al prachtig van binnen, stralend en mooi! En dat wil jij onderschikt maken aan dat wat het ego van je verlangt, wat anderen wellicht van je verlangen omdat je gewoonweg niet durft de waarheid te zeggen (the naked truth) of misschien ben je zo gewend een andere versie van jezelf te leven dat je niet meer weet hoe gigantisch mooi jij bent geschapen met al dat licht en liefde in je ziel. Probeer frank en vrij naar jezelf te kijken in al zijn hoedanigheden. Realiseer je gewoon, je bent niet perfect in de stof gezet. Jij dénkt dat je goed moet zijn. Je kan wel de waarheid over jezelf blijven verdoezelen, leugentjes (om bestwil) blijven vertellen maar uiteindelijk houd je alleen jezelf voor de gek, duw je jezelf in een rol waar je uit kan vallen en je zit onnatuurlijk alles zo hoog te houden dat die ballen wel een keer gaan vallen, dat masker wel een keer vervaagd en after all… je houd alleen jezelf voor het lapje omdat jij onwaarachtig in het leven staat. By the way… degenen die zielvol in het leven staan prikken er in no time doorheen. Zuiverheid, authenticiteit en essentieel mens zijn. Dat is de weg. Ook van jou…
Liefs, Irmgard
