Liefde is bedoeld om weg te geven. Allereerst aan zelf want zonder jouw onuitputtelijke bron en voorraad kan je niet geven. En geven doet leven.
Althans dat is mijn opinie. Maar als je harder weggeeft dan jouw eigen supply dan kan je leeglopen en dat is geenszins de bedoeling. Geef zoveel je kan en dat jij niet uit balans raakt. Jouw bron van liefde mag namelijk zodanig gevuld zijn dat je nog genoeg overhoudt voor zelf. Zo lang dat goed voelt voor jou kan je doorgaan en als jouw voelsmeter uit balans slaat en je energie weggeslurpt wordt, is het tijd om jezelf en je weggeefpatronen onder de loep te nemen.
Geven doet leven, zeker, maar zodra jij inteert en mogelijk omvalt om je zo op standje pleasen en weggeven staat, mag er dus danig iets veranderen. Weet je, ik schrijf alles uit eigen ervaring en been there too. Meerdere malen zelfs. Dat de bodem van mijn put zowat droog stond en mijn sparkel zowat gedoofd was. Omdat ik tegen iedereen figuurlijk zei: hier ben ik met mijn onuitputtelijke bron van liefde en neem, néém zoveel je kan. Nou, dat heb ik geweten hoor.Maar goed, geven dus. Geven doet uiteraard leven en toen ik vanochtend hier riep al dat Facebook gedoe (ik bedoel dan al meer dan vijf jaar voor noppes je ding verspreiden) levert niks op ontving ik prompt de volgende woorden:
“Wat je weggeeft in liefde, keert terug in liefde.”
Goed dat is dan ook weer niet mijn drijfveer maar die onuitputtelijke passie vanuit mijn soul weer wel dan. Wetende dat ik mijn balans goed probeer te houden zodat de bron niet leeg loopt is het zeker leuk om te weten dat alles wat ik weggeef terug zal keren. Dat houdt me natuurlijk –after all– gaande. We zijn allemaal ‘slechts mens’…
Liefs, Irmgard
