Wat is dat nu de “de zoetgevooisde werkelijkheid van zijn”? Dit wil niet anders zeggen dat datgene wat geleefd wordt een schijnwerkelijkheid is. Als je het zou mogen betrekken op jouzelf zou het kunnen inhouden dat je in feite denkt jezelf te leven maar dit is slechts een afspiegeling van het denken en is beslist niet de innerlijke werkelijkheid van hoe jij je voelt.
De zoetgevooisde werkelijkheid van zijn kan zijn dat jij aan de buitenwereld spiegelt, uitzendt, dat jij gelukkig bent maar je je vanbinnen helemaal leeg voelt, op of ongelukkig. Je mist die sprankel en je leeft een schijn werkelijkheid van hoe jij jezelf essentieel van binnen voelt.
Er zijn altijd situaties te bedenken, voorhanden en te leven om die schijnwerkelijkheid op te houden maar zodra het masker mag gaan vallen en jij je ware werkelijkheid mag laten zien, kan dit zoveel angst op roepen dat het veiliger is om achter dat scherm, achter die luiken onder allerlei lagen te fungeren en je (uiterlijke) schijn van het zijn op te houden. Dat is als het ware een gekooide werkelijkheid van zijn. In stand gehouden door jouw angsten en wat je gewend bent te leven. Je ware werkelijkheid, je authentieke leven, kan je niet ‘doen net alsof’. Dat houd je wellicht een tijdje vol maar als jouw ware essentie zich wil laten zien, kan jij niet langer doen alsof alles zo supergoed gaat, jij zo gelukkig bent en dat alles okay is.
Waarom zou jij de schijn ophouden? Omwille van wie? Voor jezelf? Jouw innerlijke zelf wil niets liever dat dan dat jij gaat voelen wat er daadwerkelijk vanbinnen leeft en van daaruit ook de heldere werkelijkheid van zijn leven. Zodat jij niet meer angstvallig doet of hoeft te doen en jezelf in allerlei bochten moet murwen om de schijn op te houden. Mocht jij dit stadium al achter je hebben, of ver achter je hebben gelaten en inmiddels jezelf, je getrouwe jij leven, dan mag je trots zijn. Op waar je nu staat, op het proces en de processen die jij doorlopen hebt om te komen waar jij nu staat. Essentieel, ontluikend, uitdagingen omarmend en zo getrouw aan jezelf.
Weet je zolang jij écht happy bent met het leven wat jij leeft in je eigen geschapen gouden kooi van zijn is dat aan jou. Echter als er vanbinnen iets begint te kriebelen, knagen of dat er een (diepe) onvrede van je meester maakt dan is het tijd, universeel tijd, om de jou -de Goddelijke afgestemde jou- met zijn wortels in die universele bron te gaan omarmen en de gevooisde werkelijkheid achter je te gaan laten. Want de échte werkelijkheid die leef je niet alsof. Die leef je namelijk met je hart en ziel en is getrouw aan jou en je universele afstemming en nergens anders aan. Zeker niet aan het leven wat jij vanuit die gouden kooi van zijn leeft…
Liefs, Irmgard
